Kto ma ryby na skórze,
siną farbą kłute,
nie będzie siedział dłużej
pod niemieckim butem,
ale grzbiet wyprostuje
wstając z dywanika.
Wie, kto granic pilnuje
i wie polityka,
że przemyka ordyniec
cichutko pod drutem.
Niesie znaki rodzinie
siną farbą kłute.
A kto utknie, nie szlocha.
I róża ma kolce.
Bywa, że się zakocha
w urodziwej Polce
i zostaje w stanicy
uwolniony jeniec,
lecz częściej spod granicy
wyjeżdża do Niemiec.
Chciano by go odesłać
znów na Dzikie Pola,
lecz on nigdy nie przestał
udawać psychola
i potrafi zaskoczyć
i uderzyć dziko.
Zdrada śmieje się w oczy
chwiejnym politykom.
Zna historię Kamieńca
i kamieni kupę,
kto spraszał cudzoziemca,
gdy się świat słał trupem,
lecz ważniejsze mu były
zyski z interesu,
niż dalekie mogiły
dawnych Polskich Kresów.
Może tylko Jaremy
ten na szczycie sprzeciw
świadczył, że tu nie chcemy,
by nam Niemiec zlecił
czytać listy najemnych,
zaciężnych Szwajcarów
i był brał obcy dziennik
pod komendę Naród.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz