Karty na stół!

 

Karty na stół pora wykładać.

Wielu się waha - woli zagadać

na krasomówcze licząc talenty.

Czyta z promptera mnożąc wykręty.

.

Wielu się plącze. Wlielu się gubi.

Trudno ich poprzeć, nawet polubić,

widząc ich zmienne sceniczne maski,

Na każdy sygnał gruchną oklaski.

.

To się kupuje. Za to się płaci -

urząd, kariera, awans, etacik...

Telewizyjne rosną sondaże.

Czy się opłaci? - Przyszłość pokaże.

,

Rewia bufonów. Twarze na baner!

Las mikrofonów i ścisk do kamer.

Czas antenowy bardzo jest drogi.

Skrót - kwintesencja - hasło... i w nogi.

.

Komentarz wierność prawdzie zaręczy

i powtórkami bardziej umęczy

każdego, kogo urzekły brawa.

Kampania ostra ma swoje prawa!

.

Telewidz - słuchacz nie ma wyboru.

Wcześniej utracił resztki humoru.

Wierzy - nie wierzy? Przy swoim trwa.

Wie, że o wszystko toczy się gra!

.

Ile są warte ''wszystko i nic"?

Ostatnią kartę zakrywa pic,

który potrafi liczyć i grać!

Teatr jest wieczny... i musi trwać!!!