Tuman

 

.

Tuman nad rzeką zdarzeń

rozmiękłą zmroził ziemię.

Omamił zmian mirażem

i rozum i sumienie.

Na prochach po Wojciechu

zlożono cenę złota,

a Prusak łzy uśmiechu

pospiesznie z oczu otarł.

.

Nienawiść kraj rozedrze.

Rozkradną go sąsiedzi

i obraz na Katedrze

osadzą kuty w miedzi.

Abyśmy pamiętali

przez całe tysiąclecia,

że tam, gdzie rządzą mali -

toną w unijnych śmieciach.

.

A ucisk praw opasłych

kart ciężkich - traktatowych

resztkę nadziei zgasłych

zgniecie w drogach z Krzyżowych.

Wszystkim co przemilczymy

bezbożni się zachwycą.

Narodowe nam rymy

zapiszą cyrylicą!

.

Po karuzeli zdarzeń

rozwieje wiatr tumany

i Obraz się ukaże

w głębinie dusz chowany.

Zgoda wróci gołębiem

znad fal burzliwych w sporach.

Wspomnisz: "Wypłyń na głębię!"

i zapomniane "Wczoraj"