Gdzie coś się kończy - tam zaczyna

 

Gdy niebo salwą rakiet wyje,

nad głową, co strachem podszyta.

to życie moje, twoje, czyjeś - mniej warte jest. 

Nikt nie zapyta:

.

Czyja ta Ziemia może być?

Sam Bóg wie tylko teraz. Czyja?

Świat zaczął już się o nią bić,

Panuje wrogość. Znikła przyjaźń.

.

Czas, który Świat pod nogi kładł

niespodziewanie szybko mija,

a gdy samolot z nieba spadł

kończy się nam i przestał sprzyjać.

Wznosimy mury i  zasieki,

krwią znacząc strefy buforowe.

Nic nie jest dane nam na wieki.

Odchodzi stare - idzie nowe!

.

Sztuczne, mądrzejsze, wciąż się uczy

na naszych błędach i pragnieniach.

Na pasie, szlaku... i na Buczy.

Na brutalności bez sumienia.

.

Na nic wzajemne odstraszanie

oraz zbrojenia do przesytu .

Może nic po nich nie zostanie,

kiedy wrócimy do niebytu.

.

Może kiedyś w czasoprzestrzeni

na skolonizowanym Marsie

staną przed sobą ocaleni

i jeden z nich usłyszy: Wal się!

Wrócą podziały i różnice.

Konkurencja z piętnem Kaina.

W historii oraz polityce

gdzie coś się kończy - tam zaczyna!