Gdy naród do boju...

 

Gdy naród do boju stawał o granice

Panowie radzili spokój w polityce

I uspokojenie w medialnym przekazie

Dyskretną cenzurą w słowach i obrazie.

.

Nie po to stawiali zapory ze stali

Byśmy się lękali i zła obawiali,

A przeciw krytyce mnożą obietnice,

Śmiało przed hybrydą podnosząc przyłbice.

Zagrażała Syrii, Libii i Afryce -

Dzisiaj się uśmiecha, sunąc na granicę,

Którą trzeba wzmocnić strefą bezpieczeństwa,

Bo wróg ten potrafi planować szaleństwa.

Zjawiają się zdania w opiniach ogółu,

Że na żadną pomoc nie ma artykułu!

Sami agresora powinniśmy zmieść!

O cześć twórcom ułud! Optymistom cześć!

.

Już dość polemiki i mgły polityki! 

Jeżeli dywersja zajmie mateczniki

To groźmych manewrów system nie dostrzeże

I będą przenikać przez leśne rubieże.

.

A z nich już do centrum albo na Wybrzeże

I może być głośno o nowej aferze

Po przedziwnym puczu oraz przenosinach,

Gdy już "przeprowadzka" być groźna zaczyna.

.

Stratedzy powinni przedstawić nam wnioski.

Tędy kiedyś z armią przeszedł Rokossowski!

Las mogą położyć i pożary wnieść.

O cześć Wam Panowie... i Wodzowi cześć!

.

Oda

 Obietnico!  Ty nad poziomy wylatuj

bez granic, środków i końca!

Radosna, W uszach dzwoniąca

i przykład dająca światu.

Jesteś jak z rękawa atut

przy każdej wyborczej urnie!

.

Wyżej i dalej - powtórnie

potyrzebującym składana.

Przyznana - oczekiwana

jesteś jak już wypłacona!

Wątpiących umiesz przekonać,

że mamy wzrost gospodarczy.

.

Dla wszystkich jednak nie starczy.

.

Podziałów żadnych nie zmieniasz,

lecz wielu krytyków z cienia

będzie tobą zachwyconych

mimo swych próśb niespełnionych

będą próbować uwierzyć,

że im się nic nie należy!

.

Mając już za sobą życie,

nie będą nieprzyzwoicie

naciskać ani wybrzydzać,

gdy radość dziecięcą widać,

a starym niewiele trzeba.

Wiedzą - sprzeiw nic im nie da! 

Nie chcą systemu obarczyć.

. 

Dla wszyskich zawsze nie starczy.

.

To rzeczywistość dzisiejsza.

Wielkości twej nie umniejsza

postępująca miażdżyca,

margines oraz ulica.

Lud wielbić chce obietnice,

co słońcem są w polityce!!!

I chwała... najwyższa chwała

tej, która dzisiaj padała!

Saga prastarej puszczy

 

Przygraniczna to drożyna.

Chrust babina zbiera.

Może spotkać Prigożyna

lub Grupę Wagnera.

. 

W telewizji usłyszała,

że już jest bezpiecznie

i do lasu się wybrała.

Wierzyć? Niekoniecznie!

.

Codziennie przez płot przepchana

gromadka migantów -

przez WOP jest obserwowana

oraz policjantów.

.

Teraz trudniej będzie śledzić

nieproszonych gości.

Nie zwiększono w wypowiedzi

większej gotowości.

.

Wystarczyło zapewnienie

króciutkie -"po łebkach".

Pewność siebie w BB-enie

jest wciąż silna! Krzepka!

.

A co ten Prigożyn może

i jego "Wagnery"

przy silnym granic dozorze?

Nic już... do cholery!!!

.

Teraz to zwykły banita,

co świat puczem straszył.

Potrafimy go przywitać,

gdy się w Puszczy zaszył!

Checkpoint i rowy

 

Po chwilach nieco nerwowych

wystarczy odbyć rozmowy.

Chociaż się zakotłowało -

"Rodacy! Nic się nie stało!"

I problem już mamy z głowy.

.

To w końcu nie nasze sprawy

i niepotrzebne obawy.

Uważnie obserwujemy,

śladzimy, a nic nie wiemy.

Przewrót był bardzo niemrawy!

.

Po latach ( z bożą pomocą)

dowiemy się: Kto, z kim i po co

tańcował na cienkiej linie?

Kto spadnie, kto się wywinie?

Przezorność nie jest niemocą!

.

Szaleństwo jest jak zły sen.

Pan Prezes i BBN,

Prezydent, Premier i Służby

najlepiej wiedzą, a któż by

potrafił milcząc jak Oni

z tej wiedzy nic nie uronić?

Jaki naród - takie baśnie

 

Jaki naród - takie baśnie,

legendy, cuda na wojnie.

O tym co się dzieje właśnie

trudno rozmawiać spokojnie.

*

Na najwierniejszym dworze się zdarza,

gdy dziwnie zabije dzwon,

pucz najlepszego kucharza,

który chce walczyć o tron.

.

Jeśli ma dostęp do ognia

i stado wiernych kuchcików -

możliwy zamach lub zbrodnia

zmusi władcę do uników.

.

Tajemnym wyjściem za mury -

bardzo pośpiesznie w popłochu

ucieka do smoczej dziury,

bojąc się zamknięcia w lochu.

.

Myli tropiące pogonie

ostatni wierny mu służka.

Nowy car siada na tronie -

herbu zielona pietruszka.

.

Słyszano o Iwanuszce,

który baśniowym był carem

po jednej groźnej pogróżce,

lecz bajkom trudno dać wiarę.

.

Wiadomość gruchnęła rano

i szybko dotarła do mnie,

bo wszędzie ją powielano.

Ja bajki tak lubię ogromnie.

Afrykańska Europa

 

Wciąż Buszmeni i Pusztuni 

lekcewżą zakaz.

Chcą żeby na czele Unii

stanął Zulus Czaka!

..

Potrafiłby urzędnikom

mżonki wybić z głowy

i ułatwił czarownikom

tworzyć podział nowy.

.

Większościowej demokracji

pozostawił rąbek,

by miał mięso na kolacji

jakiś nowy Czombe.

 .

Mógł mieć dzieci dla uciechy

w bunga-bunga co dzień.

By nie brał tego za grzechy

zwyczajny przechodzień.

.

By migrację chwalł, witał

i zasiłki płacił.

Godził się, o nic nie pytał

i Unię bogacił!

.

A kto temu się sprzeciwia -

tego spotka kara!

Nie pozwoli mu wydziwiać

kolonialna wiara!

Tak tyka taktyka

 "Wojna w każdym miejscu śmierdzi"

a najbardziej w mediach,

gdzie o życiu albo śmierci

rozważa komediant

albo cynik, który liczy

szufladkując straty

w kategorii win i przyczyn,

miejsca oraz daty.

.

Bez emocji wojna cuchnie

strategicznym chłodem,

nawet tam, gdzie płacz wybuchnie

wspólczucia z narodem,

który życie, zwykle młode

w szaniec ofiar składa -

nawet tam, ktoś z piekła rodem

zło pragnie zagadać.

.

Szczególnie wojna medialna

w głąb duszy przenika.

Każda zdobycz tryumfalna

w suchy komunikat

dla potrzeby utajnienia

z wrażeń okrojona

pozostawia ślad cierpienia

mierzącego do nas.

.

Straszenie nas złym wyborem

jest wówczas nie w porę,

kiedy mierzy się z horrorem

wsparcie pod pozorem

swobody oraz debaty

ile, komu dać?

Kto jest przeciw? Kto jest za tym...

i czego się bać?

Rambo 666

 

Już na ofensywę szykuje się Rambo.

Przez las zębów smoczych 

przeskoczy, a znam go.

Pociągnie a sobą i doda odwagi

tym, którzy nie mają powietrznej przewagi

i jedynie mogą Pioruny wystrzelić,

gdy im samolotów dać jeszcze nie chcieli.

.

Ofensywa wolniej postępować musi,

bo zamiast nalotem obronę przydusić,

zygzakować trzeba na polach minowych,

gdzie pójść czasem trudno po rozum do głowy. 

i poderwać w niebo  bomby szybujące -

ciężkie, półtonowe, skrzydlate, burzące -

siejące zniszczenia i straty dotkliwe.

Nie musiałby Rambo napinać cięciwę.

. 

Nikt nie jest dziś w stanie przewidzieć zamiary,

czekać przesilnenia i liczyć ofiary,

gdy wszystkim na świecie kończą się zapasy

broni, amunicji, paliwa i kasy,

a są scenariusze przynoszące krocie

po filmowej akcji, a nie po nalocie.

Znają je szturmowcy i pamięta wróg,

że gdy wszystko padnie, bój rozstrzygnie łuk!

Senior Plus

 Między nami zasmuceni  

pojedynczo i parami

Pochyleni aż do ziemi 

drepczą małymi kroczkami

z obowiązku lub przymusu 

z nieuznanymi wnioskami

emeryci ponaglani potrzebami.

.

Pustką w domowym koszyku,

opiniami orzeczników,

godziną i miejscem w szyku

jakie Zakład im przydziela.

Pomalutku i bez krzyku

sunie ZUS-u klientela.

.

Wysłuchują, mówią, piszą.

Niedowidzą, niedosłyszą

co o nich myśli elita.

Taki Ustaw nie doczyta.

Nie dopyta 

nawet, kiedy coś mu świta.

.

Potem wraca zawiedziny,

opuszczony odtrącony

i obietnic przedwyborczych oczekuje.

Wie że nie ma tego złego...

bo go wnuk do dziesiątego

znowu wdzięcznie 

comiesięcznie poratuje.

.

Szarość omiata ulice.

Przelatują obietnice porywami,

a nekrologów matryce

odmieniane w polityce

wiąż niedługo pozostają nam w pamięci,

bo garnków nie lepią święci

tylko ci - z wyższymi dochodami!

Statkiem na parę

 Gdy puszczają tamy - 

wszyscy problem mamy

z różnicą poglądów -

 jak przeżyć bez prądu

za który płacimy 

wyrokami losu.

To kolejny sposób,

żeby nas poruszyć

tym, co dał nam świat.

.

Politycy kłamią,

a sędziowie łamią...

Miny Dnieprem płyną,

a z każdą godziną

nie liczmy strat.

.

Wiele było prób,

by nam zamknąć dziób,

aż parostatek Greenpeas

na mielizny zepchnie PiS,

a złość uśmiech zdusi.

.

Ktoś pomagać musi.

Unia sposób ma.

Metoda jest znana

o czym już od rana

medialna tuba gra.

.

Statkiem na parę

przy wtórze klątw

wojny na górze...

a Sąd to Sąd!!!

Nie dało się...

 

Nie dało się przebić, zagadać, zagłuszyć

i trzeba po sobie położyć uszy,

pytając rozsądnie rządzących dlaczego

ich pozorna dbałość prowadzi do złego?

.

Może Cultur Cancer czyli wykluczenie

zamiast przemilczenia rodzi  oburzenie

lub nowelizacje i ciągłe ustępstwa

ośmielają sięgać do granic szaleństawa?

.

Może nie wystarczy, gdy cokolwiek da się -

wydatki i datki przesuwając w czasie,

powtarzając stale wytarte slogany,

że pewnie wygramy, bo przewagę mamy?

.

Może agitację należy uprościć,

przejrzeć wizerunek przedstawianych gości,

którzy za nas liczą i myślą i mówią

językiem jakiego wyborcy nie lubią,

.

Pokrętnym wyrazem oraz mową ciała,

jej gestem i modą jaka naleciała

z obcego kupczenia naszą tożsamością 

i uliczny sprzeciw ubarwia już złością.

.

Władza obiecała wysłuchiwać ludu,

lecz trudno od partii oczekiwać cudu

w nierównych podziałach i sile pieniądza,

gdy nie Rząd nią rządzi, ale władzy Żądza!

.

Mineła Ósma i Dziewiąta -

znów postawiono nas do kąta,

bo to dla partii mniejsze zło,

a wrogom właśnie o to szło!

Czerw

 

Narodowy ślad węglowy

rozniósł się nad Wisłą,

a wulgaryzmy przemowy

szkodziły umysłom.

Mówią: "Mleko się rozlało..."

"Wolność! Niezawisłość!"

Pianą nieładnie pachniało,

po czym szybko skisło.

.

Pozostawmy przypuszczenia

wątpliwym domysłom,

czy jakkolwiek smród ten zmienia

w nas ocenę ścisłą -

komu wierzyć nie należy?

Czego się obawiać?

Jak w spokoju kryzys przeżyć

w powrocie bezprawia?

.

Mamy do obaw powody,

że bez naszej zgody

obie strony wir szalony

i stare metody

wciąż uznają za sprawdzone:

"Po nas choćby Potop!!!"

Nieistotne - Bolek? Bronek?

Będą walczyć o to!

Paranoja

 

Ktoś jak ja - w krytycznym stanie

pewnie miałby inne zdanie

na to, co się w kraju dzieje

i na spokój miał nadzieję,

myśląc, że obydwie strony

ludzi w siebie zapatrzonych

potrafią na własne JA

spojrzeć skromniej, gdy się da.

.

Przygadywał garnkowi sagan.

że większy kocioł i bałagan

rusycyzmami typu ".... mać"

zrobią i winniśmy się bać

artystów sceny i ekranu.

Najbardziej tych - z pierwszego planu,

kiedy pokażą nam swą siłę

i to, co niegdyś było miłe

z czasem zmieniło się w żałosne,

jak po wichurze strach na wiosnę.

.

Jedni wciąż straszą - drudzy boją,

że zniszczą osądzą i zgnoją

resztki partyjnych wynaturzeń,

kontynuacji i powtórzeń

tego, co przeszło i nie wróci,

choćby czas stanął i wiersz ucichł.

.

Stwierdzą eksperci - nie posłowie:

Ojczyzno! Ty jesteś jak zdrowie,

na które zwykle w starczym wieku

nie ma szpitala ani leku!