Quo vadis? Kto pyta - nie bładzi.

 

Gdzie indziej niebywała

rzecz tajemna się stała:

Poznaliśmy już pierwsze pytanie!!!

Zapewnienie też mamy:

Jutro drugie poznamy!

Władza do nas ma zaufanie!

.

Wiedza jest dla Narodu,

a "ucieczka do przodu"

to w wyścigu sprawdzona metoda.

Nastawienia ma zmieniać,

pomijać uprzedzenia

i do dwóch trzecie pytanie dodać!

.

Dzisiaj prawda, otwartość

mają niezwykłą wartość

przy strategiach kropelkowania,

a "metoda salami"

próbą przed obawami

doskonale pytania osłania.

.

Media wdzięcznością huczą.

Sztaby szybko sie uczą.

Z ofensywy sukcesów są dumne.

Śmiało w publicystyce

przekraczają granice,

myśląc: "Masy są bezrozumne!"

.

Czas istotną gra rolę,

gdy partyjni idole

na ekranie (na żywo i na bis)

odsuwają gmatwaniem

zasadnicze pytanie

propagandzie sukcesu: "Quo vadis?"

.

Nie ma żadnej potrzeby

pytać: "Być albo nie być?"

gdy wyborcza chwieje się scena,

a sztuki triumwirat

raz odgrywa Szekspira,

ale częściej gag Gangu Olsena.

.

Kto kijem wodę mąci

wątpliwości utrąci?

Wielu pewnie tak sądzi,

bo kto pyta - nie błądzi!

Można jednak wypaść za burtę.

Czas marchewki i kija

szybko płynie i mija

wraz z mainstrimem i głównym nurtem.