Czas Objawienia

 

W wirtualnej czasoprzestrzeni,

gdzie się szukają bratnie dusze,

w jasności za krainą cieni

ponownie ciebie spotkać muszę.

.

Podświadomie pierwsze spojrzenie

odszuka znaki w niepamięci.

Bezczas umożliwi zbliżenie

i znowu nie będziemy Święci.

.

Minęło Boże Narodzenie,

ale ta pewność w nas została,

że nasza miłość i spełnienie

z nadzieją będzie powracała.

.

Od dziś już czekam Wielkanocy

i wielu dni Nowego Roku.

Wciąż nadzieję Bożej Pomocy

na zakrętach mam na widoku.

.

Nie chciała pomóc medycyna

i Da Vinci - cyber roboty.

Życie się kończy i zaczyna!

Wciąż jestem przekonany o tym.

Bóg się rodzi! Moc truchleje!

 Świętujemy jak przystoi.

Przy stole są sami swoi,

a że samych swoich mniej -

siadaj z nami! Śpiewać chciej!

.

O trudnym pasterzowaniu...

O nadziei i czekaniu.

O spełnieniu - niespełnionych

dni jeszcze niepoliczonych,

a rozwlekanych w kryzysie

wojny, która obok tli się.

.

Kolędujemy - śpiewamy.

Cieszmy się z tego, co mamy!

Życie - jakie by nie było,

przeżyć trzeba święcąc miłość!

.

Radość światłem spływa z nieba

nie na głowy próżnych debat,

lecz na nasze sny, marzenia 

w czas Bożego Narodzenia

w owczarni małej stajence.

W niej radości jest najwięcej

i najgłębsze są nadzieje...

.

Bóg się rodzi! Moc truchleje!

Step by step...

 

Idą chłopy do szopy.

Niosą prośby swoje,

by na wschodzie Europy

zamilkły już boje.

.

Biały obrus jest na stepie.

Niebem gwiazda leci.

Gloryja ... pieśń się telepie -

własna i naprzeciw.

.

Nie ma dumka swego domu.

Na słomie i sianie

zrodziło ją wśród szwadronu

czekanie - czuwanie.

. 

Czasem gwizdnie ślepa kula,

westchnie haubica.

Wiatr w okopie przestał hulać.

Cisza Świąt zachwyca.

.

Pobłogosław Boże Dziecię

ludzkie niepokoje.

Ucisz wichry i zamiecie.

Obdarz nas pokojem!

Spécialité

 W Adwent męska gwardia stara

spędza w kuchni czas przy garach.

Bez walki przejmuje tron

spécialité de la maison.

Od lat przecież nam wiadomo -

czy za słodko? Czy za słono?

Kto gotuje, ten próbuje!

Bukiet zapachów wyczuje,

pamiętany po wsze czasy.

Uśmiechem stonuje kwasy

i odbierze już przy stole

podziw za swą ważną rolę

kuchennego Pana Domu,

wiedząc, co smakuje komu.

Szreń

 

Patrząc na śniegową chmurę

chłodny wierszyk skrobię piórem,

jak przedtem zgarniałem z szyby

resztki lodowej pokrywy.

.

Nadal jeszcze jestem w stanie

znieść z odśnieżaniem zmaganie

i wysiłek z wychłodzenia.

Zwyczajów swoich nie zmieniam.

. 

Wbrew badaniom i diagnozie

przy zawiei i na mrozie

resztki swoich dni testuję

na ile zdrowym się czuję...

.

Nie trzymam się pańskich klamek,

póki nie zamarznie zamek

i nie będzie nazbyt ślisko.

Trzymam się... a Święta blisko!

.

Bezsenność odsypiam w dzień.

Zanim pamięć zeszkli szreń

i ostudzi chłód arktyczny

w cień odsuwam "stan krytyczny"!

.

W świetle adwentowej świecy -

zapisy, terminy, "plecy"

zapomnienia kryje mrok.

Mija tydzień... miesiąc... rok?

Kociak w plecaku

 Nie był zbyt wielkim kłopotem

ten kociak w żołnierskim plecaku.

on jeden został poza miotem,

gdy podmuch wyrzucił go z krzaków.

.

Przygarnął go erkaemista

przytulił i uspokoił,

a kotek do oddziału przystał.

Wystrzałów już się nie boi.

.

Śledzi pociski smugowe

zza pleców, z futra kołnierza.

Na kark się kładzie - za głowę.

Ma już swojego żołnierza!

. 

A dobro - dobrem odpłaca.

Wierzą w to mocno żołnierze.

Pozwoli razem powracać

i przed nieszczęściem ustrzeże!

.

"Z kociej sierści się wyrwało

ocalone w poniewierce

i za wojskiem poleciało

wdzięczne mu kociaka serce!"

Drogówka

 

Zasypało nas na biało.

Rankiem z nieba spadło.

Do wieczora nie stopniało.

Jaśniało i zbladło.

.

Opuściły śnieżne pługi

nosy na ulice,

a za nimi korek długi

grzał aut chłodnice.

.

Spaliny jezdnie zmieniły

w błoto pośniegowe

i na stłuczkach zarobiły

pomoce drogowe.

.

Niejednego dziś zaboli

brak opon zimowych,

gdy przysolić mu pozwoli

cennik mandatowy.

.

Ostrożność zimą wymusza

kodeksowa zmiana.

Próbuj... a nuż - "na Janusza",

albo "na bałwana"!

.

Chciała wojna przezimować...

 

Chciała wojna przezimować,

ale nie ma gdzie się schować,

bo step dookoła goły -

mgłą pokryty, a sokoły

dronów ptactwo tracą z oczu.

Nielot, kiedy zamróz poczuł,

śpi w popiołach na południu.

Szczur szybko, jak zwykle w grudniu

do swych ziemnych nor umyka.

Logistyka się potyka

w głębokich zaspach na torach.

O rozejmie myśleć pora,

ale na rozgrzanych tyłach

zgoda znów się nie przebiła

uparta i poradziecka.

Grzeje tyłki na zapieckach, 

a na stepie, na pociskach

przygasają już ogniska

z braku krzaków i igliwia.

Szron na szkłach obraz wykrzywia.

Pies z podkulonym ogonem

przemyka na drugą stronę,

ciągnąc w pysku onuc szmaty.

Zawodzą koordynaty.

Spirytusu chcą sołdaty!

Jeden stakan - nic poza tym,

może pomóc znów wojować.

...

Chciała wojna przezimować...

Między Pokojem, a złotem Pucharu

 Ćwierćfinały... półfinały

pokazują - świat jest mały!

Widzimy, że momentami

mieści się między bramkami,

do których potężne strzały

wszystkich z siedzeń podrywały

i rozlegał się narodów

wrzask radości lub zawodu.

.

Ciężka walka jest prawdziwa,

a w entuzjazmu porywach

jest jak wojna hybrydowa -

brutalna i niesportowa,

jaka w ludzkiej śpi naturze,

po to, żeby walczyć dłużej

i wynikiem złym nie kończyć!

Bój nas dzieli - w końcu łączy?

.

A gdzieś - na Olimpie bogów,

obok, na zwycięskim progu

politycy i stratedzy

utrzymują świat w niewiedzy

o prawdziwych zagrożeniach

w przypadku zezwierzęcenia

napadu oraz obrony,

jakiego w latach minionych

człowiek wśrod największej dziczy

nie doświadczył... nie przećwiczył.

Nie znał skali, a co gorzej -

przewidzieć skutków nie może!

Sen o potędze

 

Świat się zbroi na potęgę.

Puchną arsenały.

Order na błękitną wstęgę

przypną wodzom śmiałym,

którzy strasząc się wzajemnie

wejściem na grunt grząski,

plan Nowej Jałty tajemnie

kryją pod podwiązki.

.

Wojna ma się nie opłacać.

Zdobyczy nie będzie,

tylko syzfowa praca

na ruinie wszędzie.

Hydra będzie się odradzać!

Ma zastępcze głowy,

choć kolejne mogą spadać

w czasie odbudowy,

kiedyś Król na koniu białym

powiedzie Zastępy.

Nie będą się opłacały

kłamstwa i wykręty.

.

Ani żadna dyplomacja,

ani polityka.

Ani zbiorowa gwarancja,

co spory zamyka.

Wtedy stary siwy człowiek

wyjdzie z bazy NORAD.

Dłonią łzę obetrze z powiek,

wiedząc, że to pora

na wołanie, na szukanie

kilku Sprawiedliwych,

proszacych o zmiłowanie

i pokój prawdziwy.