Nadzieja poszła hen.
.Nie skończył się zły sen.
Zbiórka zamarła i utknęła
i niespodzianie nagle drgneła.
.
Jestem uszczęśliwiony
datkiem pani Iwony
N? - nierozpoznanej -
dobrej, wdzięcznie kochnej
za siedemnastą wpłatę,
wkorzystaną zatem
w najpilniejszej potrzebie.
.
Kim jest Iwona? Nie wiem.
Niech wierszyk JĄ ucieszy
spisany wśród pieleszy
krótkiej kołdry w chorobie.
.
Niech przypisuje sobie
szczególną wyjątkowość,
że potrafiła kogoś
w największą radość wparwić
i niewiary pozbawić,
że nic się nie poprawi.
.
Wciąż są ludzie łaskawi,
których moja liryka
porusza i dotyka,
a jest prawdą przyziemną
serc szukających ze mną
w osamotnionej niszy
izolowanej ciszy
w jakiej się poniewieram,
prosząc: Wpłać także teraz!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz