Szaniec pamięci

Bez wstydu rzekł i bez rumieńców,
iż dowodzi nauka,
że nie ma żadnych dobrych Niemców.
Przyjaciół tam nie szukaj!

Są tylko źli i bardzo źli
i zawsze pewni swego
i powrót im się zawsze śni
do koloru czarnego.

Porównał potem do wahadła
swe własne położenie,
gdy druga część huśtawki spadła.
Rozbiła się o ziemię.

Fikcją jest, rzekł - braterstwo broni.
Nie ufaj nigdy katu!
Zbyt wiele ku nam sięga dłoni,
śniących powrót caratu.

Tam tylko duma bywa chlebem,
argumentem jest siła,
która nie przejmie się pogrzebem,
a wspiera na mogiłach.

Pomiędzy dwoma potęgami
jest kraj, jak barykada,
co odmiennymi historiami
swą przyszłość chce układać.

Który potrafi bronić swego,
podnosić się i nie bać.
Nie pragnie nauk od obcego.
Ma własne, jeśli trzeba.

Mówili - to kupa kamieni.
Nie lepią garnków święci,
a Naród, co historię ceni,
ma szaniec swej pamięci.

Są w nim skazani na wymarcie
przez tych, co kraj chcą zmieniać,
ale ta pamięć trwa uparcie
w kolejnych pokoleniach.

Jeśli nie dzieci resortowe,
to narodowe wnuki -
przyszli poeci, polskim słowem
przeniosą te nauki.

A jak poszedł Stach na wojnę...

Nasza klasa polityczna
nie jest wielka, ani liczna.
Widzieliśmy ludzi mrowie
u stóp murów w Częstochowie.
Ci, przy Częstochowskim murze
znają już "wojny na górze".
Przyszli na swoje Obchody,
a na górze nie ma zgody.

Modlili się pospolici,
a tam już partyjni - syci
szykują nowe Majdany.
Nie chcą żadnej "dobrej zmiany".
Pragną jednak, tłum na dole
w wojownicze wcielić role
i podzielić tych modlących
na inaczej świętujących.

Jednych - za, a drugich - przeciw.
Ktoś zakazał... ktoś polecił...
zrobić inne widowisko
Mediów kij włożył w mrowisko.
I za tydzień pod krzyżami,
zbiorę się już nie ci sami,
zrzucać z barków swych brzemiona.
Przyjdą za nas walczyć o nas.

Na ubitej staną ziemi,
wszyscy dobrze opłaceni,
nasi panowie dzisiejsi,
a ci liczni - bracia mniejsi,
mają za to obiecane,
że gdy wesprą "dobrą zmianę",
to rząd z wielkich gór pieniędzy
zmniejszy nieco ucisk nędzy,
chociaż wciąż najmniej bogaci
w dalszym ciągu muszą płacić,
bo gdy wróci siła złego...
nie dostaną nawet tego!
Idą czasy niespokojne...
a jak poszedł Stach na wojnę...

Kumulacja

Kumulacja strat i zysków.
W polityce - kij w mrowisku.
Wakacyjny czas uciekał.
Problem zwlekał, lecz doczekał.

Polityka wyczekania
ma już więcej do dodania,
a efekt jest niewiadomy.
Zagrożenia z każdej strony.

Konferencje i debaty.
Preferencje. Zyski. Straty.
Obchody. Wolne niedziele.
Dla rządu to już za wiele.

Nacisk Unii nie ma przerwy,
a manewry szarpią nerwy.
Wieś po domach cegły zbiera.
Sołdat ćwiczy. Chce nacierać.

W sądownictwie - niepokoje.
Postulują - każdy swoje.
Zapowiada się strajk szkolny.
Parlament jest nieudolny.

Telewizja program zmienia.
Niby lek na niepłacenia.
Dominują w polityce
sondaże i obietnice.

Dwoi się i troi rząd,
a komisje poszły w kąt..
Do dysputy taśm wystarczy.
Kto z tarczą? A kto na tarczy?

A Kowalski z Malinowskim
nie ma o to wielkiej troski.
Jeszcze wciąż leży na plaży
i ma w nosie, co się zdarzy.

Wpływ internetu

Słuchali pany rozmów nagranych
i podkreślili wielkimi słowy,
że dobrej zmiany wybór wygrany,
jest dziełem twórców internetowych.

Wpisów, portali społecznościowych,
(i w tę opinię trzeba uwierzyć),
jakie wzbudzały uśmiech masowy
i nim zmieniały pogląd młodzieży.

To ona - wiara internetowa,
która czytała między wierszami,
wiedziała potem, jak zagłosować
i do wyborów poszła marszami.

A gdy nadeszła już dobra zmiana,
gdy obsadzono już gabinety,
jest blogosfera wykasowana
i stron uprzednich nie ma, niestety.

Już nie do głowy, lecz do kieszeni,
lepiej się młodym teraz przemawia.
Lecz, co to będzie, gdy się nurt zmieni,
a się sprawdzone stery odstawia?

Może się rozłam w partii pojawić,
lub niespodzianie ktoś zgłosi veto.
Kto będzie umiał, jak dawniej sprawić,
by młodzi wiarę dali poetom?

Bez tych emocji, bez tych porywów,
obwisną nagle medialne żagle,
bo propaganda nie ma tych wpływów.
Każda sensacja kończy się nagle.

Analitycy problem zbadali,
a co z tym czyni zwycięska władza?
Pewni są swego ci, co wygrali!
Jest w tym część prawdy. Raport przesadza!

Wystarczą partii dobre sondaże,
losowe próby tysiąca osób.
O tym, co w urnach czas nam pokaże,
nie warto jeszcze zabierać głosu.

Jaś nie doczekał...

Jaś nie doczekał łaski od pana,
nadeszła bowiem kolejna zmiana.
Zadecydował humor pałacu.
Jaś nie doczekał, choć z niego pracuś.

Przygniotły Jasia siły natury.
Wiatr burzę zasiał i czarne chmury
znów zagroziły starym chałupom.
Duch kuroniowy zjawił się z zupą.

A tam w pałacu nie było Ducha
i dobrej zmiany nikt nie posłuchał,
a słuchał tego, co wyniósł krzyże.
Swój do swojego zawsze ma bliżej.

Jaś był jak myszka w podnóżach góry.
Góra się oprze siłom natury.
Wiatr łatwo zdmuchnie myszkom pszenicę.
Przetrwać jest trudniej. Widać różnice.

Inny krajobraz jest już po burzy.
Nie słychać Jasiów, a widać dużych.
Oni są znowu głosem Narodu.
Jaś nie doczekał... z różnych powodów.

Kraj, co wichrami jest wciąż targany,
choć chciał - nie może dokończyć zmiany.
Dostrzec szarego w deszczu człowieka.
Szło do dobrego. Jaś nie doczekał.

Ostrzeżenie przed nawałnicą

Nie może być... to każdy wie,
tak dobrze u nas - u nich źle!
Za duże wyłożono kwoty,
żeby spokojnie mówić o tym
i na konkretne zamówienie,
musi być jakieś poruszenie.

Potrzebne są dobre ujęcia.
Okrzyki, bitka, kłótnie, spięcia,
zakazy, sprzeciw, opór, zew
i najważniejsza - pierwsza krew,
bo przecież przy strasznym terrorze
kicz byle jaki być nie może!

Dwoją się zadym reżyserzy,
by wszystko wyszło, jak należy.
Już obsadzono główne role.
Na scenę ma powrócić Bolek.
Może to skończyć się szpitalem.
Żałobą, lub światowym żalem,
gdy ego każe mu uwierzyć,
że trzeba odejść jak należy.

Na nic już jest pozorowanie.
Co ma się zdarzyć - to się stanie.
Może podstawią sobowtóra?
Coś musi być! - Przynajmniej uraz,
żeby położyć tamę śmiechom.
Musi się rozejść wielkie echo
i fala wichru na ulicach -
medialna, wielka nawałnica.

Pan Prezydent na fali...

Pan Prezydent na fali
za bardzo się oddalił
na skuterze od brzegu Jastarni.
Potem kozła wywinął.
Ochronie z oczu zginął.
Po minucie do Niego dotarli.

Został nam jeszcze tydzień.
Po nim już zmiana idzie.
Już nie będzie w salonie, jak wprzódy.
A za chwilę już wrzesień.
Jesień zmiany przyniesie.
Zapowiada się sprawdzian ułudy.

Skończa się harce letnie.
Oczekiwań czas przetnie
nowy projekt złożony po vecie
i z kompresem na głowie,
nową spisze opowieść
nowy wójt w zamordyjskim powiecie.

BOR posprawdza skutery.
Nowe błysną ordery.
Usłyszymy, że szkoda lata.
Na Wybrzeżu dwóch Dudów
znów przemówi do ludu
i burzliwa się zacznie debata.

Zastanawiające

Jest to zastanawiające.
Politykom w głowach tkwiące
długie lata  i miesiące:
Najważniejsze są pieniądze!

Kraj wciąż wiązał koniec z końcem.
Przeżył klęski spadające.
Umie wysłać SMS-a.
Najważniejsza wciąż jest kiesa.

Polityka nie potrafi
spojrzeć inaczej niż w mafii
i trafiło ją jak grom:
Najważniejszy bywa dom!

Pieniądz nie da ci schronienia,
bezpieczeństwa, ukojenia.
Na tym, co ktoś ci wyłoży,
nocą głowy nie przyłożysz.

I piec nie zapachnie chlebem
z pieniądzem pod gołym niebem.
Nie zastąpią ścian reklamy,
okrzykiem: Już tyle mamy!

Jest to zastanawiające.
Nie pieniadze są naglące,
ale dach nad własną głową,
lecz o tym nie padło słowo.

O pieniądzach mówi władza.
Arcybiskup też przesadza,
a telewizja szacuje:
Tym się straty odbuduje.

A można by, choć tymczasem,
kontener jakiś pod lasem,
z wczasów przywieźć i postawić
od bezdomności wybawić.

Trudno okazać się bratem,
kiedy pieniądz rządzi światem
i wszędzie ludzkie sumienia
na drobne szybko rozmienia.

Dałem! To jest takie proste
i szlachetne i wyniosłe.
To nie jest dzielony łup?
Masz...  i namiot sobie kup!


Pewnie...  nie od razu Kraków...
lecz po groszu od biedaków...
każdy lepiej się poczuje,
że pomaga i ratuje
i to nie jest żaden wstyd...
po groszu... od bid... i git!

Dzień bez sensacji

Pada na babcię, co nie ma dachu.
Na przedsiębiorcę, co bał się krachu.
Tego, co z wodą przywiózł butelki.
Na oddział wojska i na harcerki.

Pada i mokną wstępne szacunki
i likwidator i  służb werbunki.
Pada do puszek u wrót kościoła.
Pada na system, który nie zdołał...

Pada na folie i parasole,
a ciepły bigos już czeka w szkole.
Koncert poprawił wszystkim humory.
Woda swobodnie spływa z zapory.

Wkrótce wybory samorządowe.
Prognoz problemy spadną na głowę
ośrodkom gminnym i komitetom.
Znów przejdą burze, lecz to już nie to.

Aktywizuje lud pani radna,
że żadna władza nie jest wszechwładna,
choć Pan Prezydent i BBN
zarządził przegląd miejscowych scen.

Dziś jeszcze pada. Pojutrze minie.
Trudno zagadać. Nadzieję przynieść.
Pada - to pada. Moczy? - To moczy.
Jednak ten deszczyk ludzi jednoczy.

Spokój w pałacach i na wokandzie,
a propaganda jedzie po bandzie.
To przecież wina jest wrogich stacji!
Nieszczęść przyczyna: Dzień bez sensacji!

Koncert

Koncert jest dla nich,
lecz oni sami - poszkodowani,
prądu nie mają... nie odbierają.
Tkwią w krajobrazie strasznym, hiobowym,
w ciemnym obrazie ryczą im krowy.
Zamiast kapeli grały im deszcze.
Pewnie myśleli: Jak długo jeszcze?

Dziewczęta w bikini ściągały gałęzie.
Pewnie harcmistrzyni opatrywać będzie,
te wszystkie ukłucia, otarcia, urazy.
Jest wiele współczucia i ciemne obrazy.
A gdzie behapowiec i gdzie są przepisy?
Tam, gdzie ludzi mrowie... gdzie koncert i bisy!

Dawniej to by wzięli chłopaków w kamasze,
ale odlecieli, a za nimi ptaszek.
Co zostało z domu? Z telewizji wiedzą.
Odbierają: Pomóż! Lecz w Londynie siedzą.
Rozbiegły się kury. Świnkę przetrąciło,
a w Domu Kultury miejsca nie starczyło.

Babcia siły nie ma. Usiadła. Biadoli.
A tam huczy scena pełna rock and rolli.
Jest Kurski z piosenką - z pomocą w szeregu.
Koncert miał pod ręką zamiast "na cześć" biegu.
Po "słoikach" pustki. Brak rąk do roboty,
lecz minister Górski, mówił nam nie o tym.

Na samym gadaniu już się nie zajedzie.
Prawdy o władaniu poznajemy w biedzie.

Ludy Księgi

Nie jesteśmy poganami,
ale też nie przyjaciółmi
i dżihad nie walczy z nami.
Podział tłumaczą rozumni:

Mówią o nas Ludy Księgi -
religii abrahamowych.
Przeciw nam się nie sprzysięgli.
O litości nie ma mowy.

Zabijać mają niewiernych,
odszczepieńców - apostatów.
O nas mają osąd bierny.
Inny dla zachodnich światów.

Zanim nowy ład nastanie
w islamskiej już Europie,
żydzi, a także chrześcijanie
mogą myśleć o urlopie.

Mogą latać do kurortów.
W Warszawie meczety stawiać.
Nie ukrywać swych paszportów.
Niczego się nie obawiać.

Ale wojna już się toczy,
jest już przy nas - na granicy.
Wciąż nam jednak mydlą oczy
media oraz politycy.

Na nic taka polityka,
gdzie jest świeczka i ogarek.
Międzymorze to unikat.
Umacniajmy naszą wiarę!

Skąd wieje wiatr?

Nie wie już dzisiejszy świat,
Gdzie prawda? Skąd wieje wiatr?
Szaleńtwo jest dziś normalne.
Wydania - tylko specjalne!

Wyłącznie czerwone paski.
A śmierć? (Wypadek? Akt łaski?),
Przychodzi co dzień bez krzyku
Z  wyrazem... od polityków.

Z udziałem i zarządzeniem
I z nieodpartym myśleniem,
Że oni, wyłącznie, jedni -
Przywrócą spokój powszedni.

A na ulicach trup leży
I przestraszonej młodzieży,
Karabin drogę wskazuje,
A ekspert politykuje.

Jest wojna i nie ma wojny,
A spiker głosem spokojnym
Powiększa listę, co chwilę,
Po czym się śmieje najmilej.

Ostrzega, że idą burze,
A my - Chrześcijańskie Przedmurze,
Uważnie śledzić musimy,
Wyjaśnień - Czego bronimy?

Jak widzieć dzisiejszy świat,
Nie wiedząc - Skąd wieje wiatr?
I po co zachodzić w głowę,
Gdy jutro będzie już nowe!

Nie wstrząsną nami! O`le!

Zawalił się dom u bambra,
a tam wspaniała Alhambra
powrócić ma do sułtana.
Hiszpania nie dla Hiszpana!

Kaszuba siedzi przy świeczce.
Zerwało odcinek kabla.
Na zagranicznej wycieczce
migocze w światłach La Rambla.

Region jest cały zniszczony.
Lat i milionów potrzeba
Świat cały jest porażony.
Tam  - ludzie, tu tylko drzewa.

A wszystko wciąż się przemieszcza.
Kataklizm beztroskich dopadł.
Ściśnięta z dwóch stron, jak w kleszczach
uciera się Europa.

Broni się przed tym Grenada.
Faszyści? Marokańczycy?
Zbrojna armada sąsiada
grupuje się przy granicy.

Nowe się w bólach miksuje
z Islamem, multikulturą.
Uderza i taranuje.
Zęby krat wyrwano murom.

Wlewa się z prawa i z lewa,
nurt obcy - dżihadu mrowie.
Więcej nam tego potrzeba!
Tak pani Kanclerz odpowie!

Trudno wierzyć Białowieży

Strateg pewnie by to przeczuł,
że dywersja na zapleczu
jest kolejnym posunięciem,
gdy planuje się zajęcie,
lecz na skraju Białowieży
w złe zamiary nikt nie wierzy,
bo to tylko są ćwiczenia,
a konieczność współistnienia
unika skrajnych zachowań.

To jest wojna hybrydowa,
medialna, psychologiczna.
Armia potężna i liczna
samą swoją obecnością
tworzy presję nad ludnością
zdruzgotaną kataklizmem,
tworząc w jej umysłach bliznę
oraz załamanie ducha.

Kto komunikatów słucha
już dostrzega Armagieddon.
Naród przygnieciony biedą
niezdolny jest do obrony.
Nawet żołnierz wyszkolony,
widząc skalę wyniszczenia,
nastawienie swoje zmienia,
myśląc: Gorsze czasy idą...
i się cofa przed hybrydą.

To jest wojna nowoczesna.
Ćwiczenia - to faza wczesna.
Nikt nie wierzy w żaden napad.
A ile kosztuje "Zapad"?
Nikt nie wyda takich sum,
żeby przetrenować "Bum!!!".
Jakiś cel osiągnąć musi...
jak od lat bywa na Rusi.
To jest wojna hybrydowa.
Ktoś ją nam sprzed oczu schował.

Bow echo

Zachodni, chłodny nadszedł front.
Wschód się w upale nurzał
i nagle wyłączono prąd.
Sołtysie! Idzie burza!

A sołtys, który w oknie stał,
usłyszał piekła rechot.
Wyjącym wichrem wpadał w szał
burzowy wał bow echo.

Z rozdartych błyskawicą chmur
ulewa siekła Wdzydze.
Sołtysie! Przewróciło mur!
A sołtys odrzekł: Widzę.

I tylko głębszy oddech brał,
słysząc ten piekła rechot,
kiedy na strzępy dach nam rwał
burzowy wał bow echo.

W okiennice uderzył pień.
W ścianie powstała rysa.
Katastroficzny wstawał dzień.
Szczególnie dla sołtysa.

A sołtys zakląć siłę miał
i przysiadł na ruinie.
Skąd wziął się ten bow echo wał?
Pomóżcie mojej gminie!

"Ino oni nie chcom chcieć! "

Polityczne tarapaty.
Wielkie zyski. Wielkie straty.
Chciano szybko - jest niemrawo.
Kasta chce utrzymać prawo.

Wpływy jej się utrzymały.
Nowe wprowadza podziały
przeniesione tu ze Stanów.
Pałac chce republikanów.

Czy powstaną demokraci?
Ktoś władzę może utracić.
Zawsze przy takich roszadach,
ktoś powstaje, gdy ktoś pada.

Służby kibicują zmianom,
żeby o czymś zapomniano,
by dopiero za lat sto,
wyjaśniono to i to...

*  *  *

Zgubił Jasiek Złoty Róg.
Najgłośniej się zaśmiał wróg.
Wtedy Czepiec chycił dudy,
niewidziane nigdy wprzódy.

Róża wyszła spod chochoła.
Chce na weselisko wołać
białe róże z Małym Księciem,
lecz nie cieszą się już wzięciem.

Rachela dostrzegła Szelę,
gdy się wpraszał na wesele.
Przymaszerował Zawisza,
gdy o weselu usłyszał.

Obiecał Stańczyk krakowski
zebrać gości wszystkie wnioski,
tylko Hetman stracił szansę,
bo powstrzymano awanse.

Polityczne tarapaty.
Wielkie zyski. Wielkie straty.
Chciano szybko - jest niemrawo...

a publika bije brawo!

Kazano rozesłać wici...

Siedli w poprzek celebryci.

Przy granicy śmiał się wróg.

Miałeś chamie Złoty Róg...

Defilada

Oba ma veta Pan Prezydent
zasadne, umotywowane.
Oddalił spór. Zgasił incydent.
Modyfikuje zmianę.

Nie przejął się falą krytyki.
Na armię patrzy dumnie.
Spogląda nie na Zaleszczyki,
a jednak na Rumunię.

Oba ma veta w moderacji,
a lepszy Rydz niż nic.
Polska - Przedmurzem Demokracji!
Niemiecki sterczy szpic!

Naczelny Wódz na trudne czasy.
Praworządności Stróż!
Bon ton - von Thon? Gdy giną lasy,
nie czas żałować Róż!

Był w wojsku bajzel wielkiej troski
i Kaiser by się nadał.
Rozkaz pada Namiestnikowski.
Ruszyła defilada.

Tajne / Poufne = Science Fiction

Są wielkie "ćwiczenia" - Zapad.
Kierunek od dawna znany.
Mógł być hybrydowy napad
HAARP- em w nas nakierowanym.

Zamysł nieudowodniony,
lecz "ćwiczące" sztaby wiedzą -
to nasze linie obrony,
które przebieg "ćwiczeń" śledzą.

To kierunek ich natarcia.
Nieustannie - wzdłuż Wybrzeża
i próba jego przetarcia
dla pojazdów i żołnierza.

Skutki są bardzo podobne
do podmuchu jądrowego,
a więc dla "ćwiczeń" wygodne
i nie ma pytań: Dlaczego?

Jedno szczególne nagranie
ciekawostkę pokazuje:
Koniec łuku, gdy w cel trafi -
na niebie się rozpryskuje.

Wielki wynalazek Tesli
stał się nowoczesną bronią.
Na niebie nam krzyże kreśli,
a od wytłumaczeń stronią.

Przeleciało na Uralem,
coś, co znad Tunguski znamy.
Wybrzuszenie i chmur walec.
Rosja mówi: Też to mamy!

Trzeba użyć kilku stacji
 w odległych rejonach świata.
Czy ktoś w takiej sytuacji
z Chińczykami się nie zbratał?

Czy to tylko symulacje?
Rozwoju "ćwiczeń" nie znamy.
Hybrydową demokrację
obserwujemy... czekamy.

Skrzyżowanie w Alejach

Skrzyżowanie w Alejach -
odnawiane, wzmacniane,
wsparte na doświadczeniach,
w dobrą wierzące zmianę,
wciąż powstaje naprzeciw
poddańczej polityce.
Wiedzą już małe dzieci,
kto strzelał w potylicę.

Wiedzą młodzi, harcerze,
legioniści, kibice,
czego bronią żołnierze
przegradzając ulice
defiladą pancerzy,
wyszkolenia i woli
i wie każdy, kto przeżył,
na co ma nie pozwolić!

W każdym naszym mundurze,
w każdym naszym powstaniu,
w naszej  - polskiej naturze
trwanie na skrzyżowaniu
podległości z wolnością
nasze miejsce wyznacza,
kiedy się nad polskością
widmo wojen przetacza.

W kraju Cudu nad Wisłą
i w Święto Wniebowzięcia
potrafimy na przyszłość,
bez wielkiego zadęcia,
przypominać mocarzom
ład burzącym na świecie:
Gdy się wojny wam marzą -
tędy znów nie przejdziecie!

Wiatrołomy Puszczy Piskiej

Dotąd żal mi Puszczy Piskiej,
że ją wichry położyły.
Nikt nie dostrzegł chwili bliskiej
i działania wielkiej siły.

Nie wiedział w Szerokim Borze
przeobfity las prawdziwych,
że się coś wydarzyć może,
spośród zjawisk niemożliwych.

Wystarczył niewielki opad.
Powstał za nim front burzowy.
Różnic temperatur dopadł.
Gradem spadł na bór sosnowy.

Starodrzewy się ugięły.
Straciły swoje korony.
Chociaż lata przeminęły,
krajobraz jest wciąż zniszczony.

Dotąd żal mi Puszczy Piskiej.
Czy los może ją ochronić,
jeżeli ze strony bliskiej,
nawałnicę wiatr przygoni?

Minuty

Połów wyglądał już nie najgorzej.
Wtem nagły podmuch spławikiem chwieje.
Łódka. Wędkarze dwaj na jeziorze.
Na horyzoncie dwa czarne leje.

Dwa groźne wiry rosły nad lasem.
Decyzja była natychmiastowa.
Kotwice w górę! Trwał wyścig z czasem.
Trzeba zejść z wody! Trzeba się schować.

W starciu z naturą nic nie jest proste.
Niebezpieczeństwo szybko się zbliża.
Bezpieczne miejsce było pod mostem.
Niewielką łódkę już pchała bryza.

Gdy pośród gwizdu, huku i szumu,
zbawczy brzeg chwycił uścisk nerwowy,
dotarło także nam do rozumu,
że się trzymamy krat metalowych.

Nad mostem linia energetyczna.
W koło rozbłyski. Biją pioruny
i sytuacja jest dramatyczna.
Cofamy dłonie. Wiążemy cumy.

Decydowały chyba minuty.
Nie wracaliśmy do chwil tych potem,
lecz pamiętamy te pni kikuty.
Las, co przed nami leżał pokotem.

Ściek

Rządowe - pozarządowe,
partyjne i prezydenckie,
związkowe, komitetowe,
społeczne, obywatelskie,
unijne oraz światowe,
lokalne - europejskie,
centralne - samorządowe,
środowiskowe - plebejskie...

charytatywne, akcyjne,
zbiórkowe i pomocowe,
masońskie oraz mafijne
i polskie i mniejszościowe,
rekonstrukcyjne, klubowe,
wspólczesne i historyczne,
poselskie, gabinetowe
i nielegalne - uliczne...

Legalne - rejestrowane,
otrzymujące dotacje,
karmione i opłacane
przez obce kraje i nacje.
Przez tajne służby, wywiady,
kartele i korporacje,
agentów wpływu, układy
walczące o demokrację!!!

Jest coś w ustroju państwowym,
co się rozkłada od góry,
a potem śmierdzą - od głowy
i granty i synekury.
Płyną faktury, przelewy
do niezliczonych fundacji
na to, byś wiedział i żebyś
też bronić chciał demokracji!

Rzuceni na stos

Pokazywanie w przestrzeniach nędzy,
nieprzebranych stosów pieniędzy,
nie jest chyba wymysłem góry,
a wynika z braku kultury
i prostactwa nowobogatych.
Takie obrazy w dniach wypłaty,
są policzkiem dla emerytów
i dla wielu zasiłkowych bytów.
Pachną stylem pani Bieńkowskiej,
nomenklatury, peerelowskiej,
Niezmienionym Najwyższym Sądem.
Co zyskują takim oglądem?
Ukazują pozycję władzy,
a w nas rodzą brzydkie wyrazy,
że przy takiej fortuny kupie,
mają wciąż w kuroniowej zupie
i bezdomnych i starych i chorych.
Obiecano, ale do tej pory,
zabierają nam jeszcze podatek,
a złodzieje nie idą za kratę,
tylko są przed komisje wezwani,
żeby byli już przez nas poznani.
By emeryt widział, jak na dłoni,
kto mu zabrał i na co roztrwonił...
I kto teraz się z niego śmieje,
przedstawiając na przyszłość nadzieję.

Ułamek dziesiętny (3/5 = 0,6)

Cała "góra" zginęła w Smoleńsku.
Potem "reszta" złożyła dymisję.
Teraz nad kawą po wiedeńsku
o awanse zaczęły się scysje.

Numizmaty - dukaty, szelągi
zadźwięczały w zbiorach pałacowych.
Poruszyły żyrandol przeciągi.
Padło "Baczność!" w kompaniach kadrowych.

Roztargniona Komisja Smoleńska
krótki raport o skrzydle wydała.
Miał być sukces, a jawi się klęska,
bo na zmiany nie zgodził się pałac.

Chcą przywrócić emerytury.
Są w resorcie różnice płci!
Jednakowe noszono mundury,
ale lepsi są - ci, albo ci!

Mają zbiory środki do pokory.
Ogólowi zupełnie nieznane.
Spały sobie w sejfach do tej pory,
ale teraz są właśnie ruszane.

Nikt nikomu jednak nie dokopie,
bo w tym właśnie jest problem cały,
że to tylko są mikrokopie.
Na Łubiance są oryginały.

Cała walka się toczy przy kawie
podawanej tu po wiedeńsku.
Odczuwają to wszyscy w Warszawie,
co kiedyś uzgodniono w Smoleńsku.

Wyjątkowy Szwejk

Prezes się pewnie głowi -
Dlaczego On to robi?
I teraz wie dokładnie -
to dąsy nieostatnie.
Skończyło się współgranie
w niecałkiem dobrej zmianie.
Pozostał jak zły sen
poprzedni BBN.
Chodziły także słuchy,
że są tam stare duchy
i zbiory pozostałe.
Nie będzie już otuchy,
gdy wpędzą nas w kabałę.
Sztandar Terytorialnych
to już problem zapalny?
Jest szok Amerykanów,
że wojsko ma dwóch panów.
Trzeba pytanie zadać:
Czy Szwejk ma armią władać,
wedle tajnej umowy,
która może zakłada
stan jakiś wyjątkowy?

Przed obrazem Dudy Gracza

Każdy obraz Dudy Gracza
zastanawia, choć wypacza
i gdzieś w duszy cynizm czujesz,
kiedy Duda deformuje.
Jest w tym sprzeciw - niewątpliwie,
gdy w politycznym paliwie
osobowość się rozdwaja
i ten podział widz przyswaja.
Kiedy patrzysz w krzywe lustra,
już się z ciebie zrobił frustrat,
który wytłumaczeń szuka,
czy go Duda nie oszukał?

Czy nie zakpił? Nie odszczepił?
Krzywej gęby nie przylepił?
I czy ten muz ulubieniec -
to partner? Czy odszczepieniec?
Już w opinii PSL-u
zwolenników widać wielu
nowej, własnej Dudy wizji.
Chcą budować na kolizji
i tworzyć własną dewizę
wraz z palestrą i Kukizem.
Oczywiście - z Polską Razem.
Wszyscy stoją przed obrazem.

W kącie pisnął cichy płacz.
Ach... ten Duda.  Ach... ten Gracz.
Tworzył obraz tak mylący.
Wrzesień znów ma być gorący.
Przewidział to Jacek K.
Menedżerski kontrakt ma.
Pewnie na wszelki wypadek,
gdyby nagły chłodu spadek
prognozy gorące zmienił.
Artystów dziś nikt nie ceni,
a na politycznym rynku
wyprzedają wzięte z szynku,
zastawione, dawnej marki,
wizerunki i zegarki.
Nie szczędzi przyziemnych cierpień,
ani plaża, ani sierpień,
ani błotko na Woostocku.
Duda Gracz? Polska w rozkroku.

W pałacowych komnatach

W pałacowych komnatach
trwa dyskusja bogata
w argumenty najwyższej wagi.
Lud natomiast poznaje
zdziczałe obyczaje -
dla porównań i przeciwwagi.

W pałacowych kanapach
został monarchii zapach
po wykwintnych książęcych perfumach.
Lud ciekawy, zdziwiony
jest taśmami karmiony,
które mu się nie mieszczą w rozumach.

Na pałacowych stołach
prawo jest w epistołach
na trzy piąte skrzętnie rozpisane,
a lud zamarł w zadumie
i do dziś nie rozumie,
czemu zmiany zostały wstrzymane?

W pałacowych podcieniach
praktyka zaskoczenia
ochłodziła przedwczesne pytania.
Lud w domysłach się gubi.
Wielokropki polubił.
Uzupełnia wyrazy w zdaniach.

Pałac ma ogląd szerszy
i nie trafią do wierszy
wyrażenia wyjęte z rynsztoku.
Lud rozróżnić potrafi
elegancję od mafii,
ale obie je trzyma na oku.

Wpadł wiatr do kuchni

Wpadł wiatr do kuchni. Zdmuchnął płomień z palnika,
a w mediach o tym dudnił partyjny komunikat:
Wpadł wiatr do ...

To polityczna była kuchnia. Źle, że jest ujawniana,
bo zrozumienie to utrudnia, jak piecze się barana.
Szykowano wiele dobrego. Efekty były bliskie.
Ludzie pytają wciąż: Dlaczego? Kucharz był pod naciskiem?

Wpadł wiatr do kuchni. Zdmuchnął płomień z palnika,
a w mediach o tym dudnił partyjny komunikat:
Wpadł wiatr do ...

A skąd się wziął ten przeciąg? To kolejne pytanie.
Kucharz dyskusję przeciął i ujawnił nagranie.
Wstał wówczas chór karmionych i kuchnią zatroskanych.
Szantaż wciąż jest możliwy! Jest więcej taśm nagranych!

Wpadł wiatr do kuchni. Zdmuchnął płomień z palnika,
a w mediach o tym dudnił partyjny komunikat:
Wpadł wiatr do ...

... kuchni i zamieszał troszeczkę.
Wyjaśnienia utrudnił, lecz otworzył furteczkę,
a przez nią gnał rozwiany, na niewiedzy manowce.
Potargał chmur barany. Spędził obłoków owce.

Uwięzione w internecie

Dziwię się, nie po raz pierwszy.
Sporo doskonałych wierszy
napisałem przez dni kilka.
Nie wygonisz z lasu wilka,
choćbyś puszczę cichcem ścinał.
Dobre wiersze nie nowina,
lecz gdy mają ton zapalny,
czeka "magazyn lokalny".
na portalu w internecie.

Nie rozejdą się po świecie
zamknięte na cztery spusty,
bo pewien fundator tłusty
kazał zamknąć je na dłużej
w "magazynie" - mysiej dziurze.
Mogły drażnić cudzoziemca.
W nazistę zmieniono Niemca
na znanym Legii pokazie.
Rzecz polega na zakazie
poprawności wielkiej zmowy,
by wyciszać Narodowych.

Padły jednak zapowiedzi,
że się przepływy wyśledzi
i ograniczy udziały,
które usta zamykały
i nie przestawały pytać:
Kto te wiersze może czytać?
Małe grono?
Mniejsze?
Nikt?
Skazując na głodny wikt
i w pamięci żywot krótki.

Nieznane są nam pobudki,
jakimi się zło kieruje.
Wyraźny zapaszek czuję.
Domyślam się w czyich rękach
jest internet i udręka.
Suwerenne, duże kraje,
kontrolują, kto wydaje.
Chronią własny spory rynek,
wskazując miejsce dla świnek.

Wtedy wielki zarząd zdalny
zdejmuje kłódki z lokalnych
wypełnionych magazynów.
Wiersz z Gminy leci do gminu.
Zapowiedział ktoś " na górze",
że będą zmiany w kulturze
i może na szarym końcu,
uwolnione zalśnią w słońcu -
poematy, wersy, zwrotki.
Może są to tylko plotki,
bo zawsze może być veto
z motywacją, że to nie to,
co standardom nie dorówna.

Nie poleci orzeł w ...

O szkopułach i Szkopach

Przyrzekł głośno Obamie,
że zapewni zwracanie
i w żonkilach muzeum posadzi.
Potem zrzucił na Hanię,
co się komu dostanie.
Jakie sumy się stąd wyprowadzi.

W utajnionym zwyczaju
ktoś już szukał po kraju,
spadkobierców umarłych bogaczy,
a potem - piątej wodzie
po kisielu ( w nagrodzie),
pierwszy milion darować raczył.

Innych chętnych nie było.
W kraju wielu przybyło
inwestorów z wypchanym portfelem.
Rosła kasta bogata.
Ten budował, ten latał,
a darczyńcy żądali niewiele.

Czasami jakieś wsparcie.
Coś na łezki otarcie,
albo wzięcie w holdingu opiekę.
Podzielenie się łupem.
Przecież nikt nie jest słupem.
Winien być dla człowieka - człowiekiem.

Ameryka ma dużo,
a przed każdą podróżą
Kongres zawsze ponawiał pytanie:
Ile dotąd oddano
z tego, co planowano
i co jeszcze jesteśmy w stanie?

Forsa była z ulicy
i dostrzegli prawnicy,
że im także się działka należy.
Rosły koszty wewnętrzne,
a na najwyższym piętrze
łatwiej weksle i pamięć odświeżyć.

Zawsze w chytrości żyda
drobny szkopuł się wyda:
Kto do kogo z żądaniem przychodzi?
Ktoś tu kogoś okrada...
a kurtyna opada.
Nowa władza się na to nie zgodzi!

Ktoś się schowa pod kieckę
opiekunki niemieckiej,
a kto inny o niczym nie wiedział.
By stosunków nie drażnić -
wszystko się unieważni.
Ktoś, (gdy zmieni się sąd) - będzie siedział!

Niekoniecznie za szybką.
Niekoniecznie za szybko.
Proces potrwa aż do kasacji.
Gdzie ścierają się nurty
stoi biedak u furty,
a miliarder broni demokracji.

Odwołanie sędziego -
miało być, lecz nic z tego,
bo to przecież jest problem światowy!
Gdzie się zjawia hybryda,
zawsze szkopuł się wyda.
Zawsze deal jakiś przyjdzie do głowy!

Ordnung muss sein

Niemiecki barbarzyńca
nakazał palić trupy.
Znoszono je na Woli.
Układano na kupy.

Nawykli do porządku.
Uprzątania szybkiego.
Zeznaje ktoś w tym wątku
i pewnie ma coś z tego.

W koło Macieju...

Dziadek w Wermachtu, mama - sędzina.
"Dezinfo" - neon nowego kina.
Amatorszczyzna z kroplą szaleju
na karuzeli "W koło Macieju".

Z opon mózgowych wyszło powietrze.
Upał dokuczył? Nie ma przewietrzeń?
Nie zawsze trafne są zawierzenia,
kiedy nie ma kim, a trzeba zmieniać.

Czerwony pasek - linia czerwona
i wytrzymałość już przekroczona.
Za nimi suną same kłopoty.
"W koło Macieju" pomówmy o tym.

Już po komunii komunikacja.
Jest presja Unii. Gdzie demokracja?
Z czym wyjść do ludzi? Braknie oleju
zostało głowie "W koło Macieju".

Wolność dla mediów - zasada święta,
lecz kto promuje wciąż oponenta,
słabiutkie sobie świadectwo daje.
Bucie pod butem sieczka wystaje.

Po co na wojnie zasada szkolna?
Gdzie nie ma zasad - walczyć niezdolna!
Słabość dostrzega zaraz hybryda.
Może do września urlop się przyda?

Czarne Chmury

Elektor Pruski
wpływów wypustki
rozciągnął aż do Warszawy.
Dla swych stronników
i popleczników
nad wyraz bywa łaskawy.
Wypchane trzosy
kupują głosy
pospólstwa i oligarchii.
Płacą im suto,
by spiski knuto,
pieniędzmi Pólnocnej Marchii.

Stos paragrafów
przesłania grafów,
junkrów, żydowskich bankierów.
Ich wpływ na dworze
przesądzić może
w Koronie o sprawach wielu.
Sejm był już gotów
nie badać splotów,
powiązań i zależności.
Jest wciąż pokusa,
by władał Prusak,
zgubę szykując polskości.


Żar bije z góry,
lecz czarne chmury
zbierają się dookoła.
W słonecznym żarze
przysnęły straże.
Na próżno o czujność wołać.
Jedzie poselstwo.
Obywatelstwo
chce z wielkim szumem je witać.
Wśród euforii
lekcji historii
nie potrafimy odczytać.

(Nie)zakazana piosenka 2017

Nikt nie liczy na brawa,
Kiedy śpiewa Warszawa,
Kiedy w górę unoszą się ręce.
Każdy, kto pieśni słucha,
W piersiach ma Tego Ducha.
Płoną serca w warszawskiej piosence.

A nasz Duch Wielkiej Sprawy,
Jest stąd rodem - z Warszawy.
Obudzony pod krzyżem nad Grobem.
Umęczony w więzieniach,
Wyszedł do nas z Podziemia.
Stał się dla nas na życie sposobem.

Rósł wspomnienim Powstania
Z wiary i serca grania
W wojowniku i małej harcerce.
W domu i wielkim tłumie
Każdy słowa rozumie,
Bo chwytają od razu za serce.

Wielkich braw nam nie trzeba.
My śpiewamy do nieba
O przeszłości, przyszłości i sławie.
Nie zamierza pieśń nasza
Możnych świata przepraszać.
My o swojej śpiewamy Warszawie!

Miastu ruin i cierpień
Oddajemy ten Sierpień.
Zapalamy płomień bohaterom.
W niebo pieśń nasza płynie
O tej jednej godzinie
"W" znaczonej w nas Wielką Literą.

Śpiewaj razem z Warszawą!
Jesteś wolny! Masz prawo!
Tu kamienie umiemy obronić!
Nie znosimy słów wrażych,
A gdy ktoś się odważy...
To mu nutą umiemy przydzwonić!

Nic nie trzeba dodawać,
Kiedy śpiewa Warszawa,
Kiedy w górę unoszą się ręce.
Każdy, kto pieśni słucha,
W piersiach ma Tego Ducha.
Płoną serca w warszawskiej piosence.

Warszawo!

Gdy nie chcesz się ugiąć przed Niemcem
i swoje chcesz w mieście mieć prawo.
Daj wiarę powstańczej piosence
i pokaż swój sprzeciw Warszawo!

Jest kanał na Placu Krasińskich
i Goliat już czeka przed gmachem.
Chce bronić Guberni praw świńskich
i nową budować Nordwache.

Niech sankcje szykują Rosjanie
czekając na Niemców rozprawę.
Pokazał już Mały Powstaniec,
jak trudno jest złamać Warszawę!

Przez lata okupant urastał
i nadal chce bronić przeprawy.
Możemy przegonić go z miasta
i wszystkich dla niego łaskawych.

Odsłonił już groby Mokotów
i kraty wyrwano Gęsiówce.
Rachunek wystawić bądź gotów
za rany zadane Starówce.

Niech wyją syreny nad miastem!
Niech w niebo uderzą znów race!
Łańcuchy są dla nas za ciasne
i zdrady skrywają pałace.

Zbyt długo czekali ojcowie,
aż kości ich odnajdą matki.
Bezkarność za wszystko odpowie!
Sędziowie pakujcie manatki!

Nie będzie tu balu na budach
i śmiechu wnoszonych poprawek.
Tym razem się numer nie uda!
AK-owcy obronią Warszawę!

Gdy nie chcesz się ugiąć przed Niemcem
i swoje chcesz w mieście mieć prawo.
Daj wiarę powstańczej piosence
i pokaż swój sprzeciw Warszawo!