Październikowa radość

Długie warkocze jesiennych chmur
zawiązał wicher na głowach gór,
a słońce puściło do nas oko - "Morskie".
I jakaś radość spłynęła na Polskę - 
październikowa.
Budować chcemy kraj od nowa.
I chociaż się zima zbliża, 
która nam może dać po krzyżach -
nie chcemy tu powtórki wiosen, 
które wstrząsały naszy losem.
I każdą mgłę chcemy omijać.
Będzie znów nasza, nie - niczyja! -
Polska.
Powrócą już do domu wojska,
a matka jesienią uboga,
wyprosi im u Pana Boga
dostatek, spokój i normalność.
Powróci może "Solidarność" -
nie ta ekspercka, tylko ludzka.
A eksperci w samych onuckach
wyniosą się by innym radzić
jak mają dobrze stół ustawić.
Surowa zima szybko zleci.
Urodzą sie nam liczne dzieci.
My im będziemy podpowiadać
jak polskie słowa w pieśń układać
o Tej , co jeszcze nie zginęła.
Tak musi być, a więc - do dzieła!