KOMUNIKAT

Przetrwał chyba w nasze czasy
ten komunikat dla prasy:

W planie było nagrywanie,
lecz na piśmie pozostanie:

"Jak tu zacząć, mocium panie?"

"Cnym afektem ulubiony…"

O… o… o… o!… Będzie oburzony —
"A tu trzeba pół, ćwierć słowa,
Ni tak, ni siak" — niby obaj..."

Pragniecie dogadać się...

"O! - już wiesz - no! - na tym sztuka…
Lecz nie waści w tym nauka.
Pisz waść:

Zaraz.

Bardzo proszę.
Co to jest?

„B”.

To?

„B” duże —
A capite, jaśnie panie.

„B”?- to kreska - gdzież dwa brzuszki?

Jeden w spodzie, drugi w górze.

Cóż u czarta.

Tać jest - duże -

Czy go!…

Ta, bo!
„B”, „B” duże.

Kto pomyśli, może zgadnie.
No, no — pisz waść — a dokładnie.
Bardzo proszę… mocium panie…
Mocium panie… me wezwanie…
Mocium panie, wziąć w sposobie,
Mocium panie… wziąć w sposobie,
Jako ufność ku osobie…
Mocium panie, waszmość pana;
Która, lubo mało znana…
Która, lubo mało znana…
Cóż to jest?

Żyd, jaśnie panie."

Tak pozostaw. Niech zostanie.

W ten sposób go nie przerobię!
Niech zatrzyma to przy sobie,
a ty rozpuść w całym mieście,
że wspomniano o aneksie
i co razem uzgodnione
nie będzie udostępnione!