Nie wierzcie poecie,
że da odpór złu.
Że szukał po świecie
pomysłów stu
i słowa zamieniał
i uczucia kradł.
To jesień wspomnienia
rozrzuca na wiatr.
Nie wierzcie nikomu,
kto spokój wasz rwie,
nie wychodząc z domu
przez noce i dnie.
Porusza sumienia,
a nie liczy strat ,
gdy jesień wspomnienia
rozrzuca na wiatr.
Nie wierzcie niczemu,
co napisał tu.
Z tysiącem problemów
pewnie dobrze mu.
Minuty milczenia
nie uzna psu brat.
Jesienią wspomnienia
rozrzuca na wiatr.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz