Spokojniutko, precyzyjnie, szczegółowo,
z komputerem, z prognozami oraz z głową,
bada się wybrane cele.
Pośpiech nie jest przyjacielem,
ale sprawę trzeba zamknąć terminowo.
Plik raportów od wywiadów,
od własnego i sąsiadów
z obserwacji bezpośredniej, z satelitów.
jakby krople z wodospadu
precyzyjnie trzeba na dół
przenieść, wpisać według środków i limitów.
Niby nic - praca sztabowa,
lecz pod cyframi się chowa
zwykły termin - ten dla kogoś ostateczny.
Jakiś dzień, godzina, chwila.
Jego życie jest jak bilard.
Irańczyku! Przestań już się czuć bezpiecznym!
I ty, świetnie uzbrojony,
który nie zdążyłeś żony
ani dzieci swych uścisnąć przy bye, bye!
Też się musisz zastanowić,
czy każdemu rozkazowi
możesz ufać i bezpieczny jest twój kraj.
A my szarzy, zwykli ludzie,
rozmyślamy wciąż o cudzie,
który mógłby tę lawinę jeszcze wstrzymać.
O nakładach, kosztach, ruchach.
O finansach, tłustych brzuchach.
O człowieku, który rozkaz dał: - Zaczynać!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz