poniedziałek, 21 kwietnia 2014
Święta, Święta... i po Świętach!
Jeszcze się plotą rozmów koszyczki,
a na palemkach drzemią już kotki.
Zmywanych naczyń słychać kantyczki.
Na ustach został baby smak słodki.
Rano wstać trzeba o pierwszej rosie.
O drobnych sprawach znowu pamiętać,
a człowiek myślą jest przy bigosie.
Za krótkie dla nas były te Święta.
Poduchy ciszy wieczór rozkłada.
Spokój się rozsiadł po wszystkich kątach.
Człowiek się cieszył, pośmiał, nagadał,
a teraz myśli: - Kto to posprząta?
Wciąż jest domowo, miło, przytulnie.
U wielu ludzi gościłeś Panie.
Miałem wrażenie, że byłeś u mnie
i niech ten nastrój długo zostanie.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz