Tańcowały dwa Michały
jeden mały, drugi mały.
Całym krajem zamieszały
i za wielkich wciąż się miały.
Jednak miały, a nie mieli,
bo robili tu co chcieli.
Po małemu, po swojemu.
Nie po polsku! Po polskiemu!
Taka była ordynacja,
że gdzie Michał tam jest racja.
Tańcować mogli do woli.
System na to im pozwolił.
Dla innych tu miejsca nie ma.
Dla Michałów cała scena.
Dla nich wielka polityka.
Dziwna wyborcza praktyka.
Kręcili tak długie lata,
lecz przyniosła w końcu data
kres tańca tej małej kasty.
Dwutysięczny i czternasty!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz