wtorek, 10 grudnia 2013
Blask chwały
Świat wciąż nie jest wspaniały.
Niewolnicy. Podziały.
Imperialni królowie ziemi.
Człowiek zdaje się mały.
Tworzą program zuchwały.
Masz nie wiedzieć, po co żyjemy.
Jest blask chwały i marność.
Popiół wojny i ziarno.
Kata zmienia się w dobrodzieja.
Kłótnia i solidarność.
Krzyk sprzeciwu i karność.
W ludziach żyje wciąż wielka Nadzieja.
Większa od innych pociech.
Narodziła się w grocie.
Uwielbieniem się stała pasterzy.
Nie mówiła o złocie.
Ludziom rozdała krocie,
a świat wziął Ją do serca i wierzy.
Plan na gorszy chcą zmieniać.
Grożą końcem istnienia
Ludzie są kordonami dzieleni,
ale światło z tej groty
oraz paluszka dotyk
zapewniają - Będziecie zbawieni.
Miesięcznica i Święto.
Pamiętanie. Memento.
Ludzie wciąż się gromadzą po nocy.
Jest przemocy pokusa.
Królowanie Jezusa
jak głosili tak głoszą prorocy.
Wstrząsy i znaków seria.
Upadają imperia.
Czekających Nadzieja nagrodzi,
a życzenie , spełnienie
światłem spłynie na ziemię
z tym przedziwnym misterium Narodzin.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz