W Maryjnej godzinie modlitw wsłuchiwanych
rodzić się zaczyna muzyka w nas samych,
a wzrok chce spoglądać w dalekie przestrzenie
i w błękity łaski płynące na ziemię.
Na stada, na ludzi, na codzienną pracę
tego, co się trudzi. Na życie tułacze.
Tego, który wstaje. Tego, co się zrywa.
Na dom, który biedę łez chustą zakrywa.
Na wielkie, powszechne czekanie na zmianę.
Na smutek wieczoru i radość nad ranem.
Pan tu przyjdzie w ciszy, lecz anielskie granie
da znać, że się spełnia i oczekiwanie
wypełni się światłem wspaniałej nowiny
wraz z łaską, Maryją i przyjściem Dzieciny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz