Ujawniono jedno z tych miejsc. Dlaczego? By spokojnie wywozić z innego, jak wywieziono Bursztynową Komnatę. Odbierają swoją zapłatę, jak odebrało Carskie Sioło. Mówią o nas wesoło, że to była Nitrogliceryna, którą ktoś w kieszeni trzymał i że teorie spiskowe to bzdury, a o miejscu koło Jeleniej Góry mówił Pełnomocnik Wojewody. Przeróżne są nieraz powody, dla których mamy nic nie wiedzieć. Pomyśleć sobie, cicho siedzieć, bo przecież w końcu coś się zmienia, a uzgodniono, że roszczenia będą całkiem zaspokojone. Patrzymy wszyscy w inną stronę. Sensacje zalewają prasę. Coś dostaniemy na okrasę, a umkną rzeczy zasadnicze. Zamyka świat okres rozliczeń i wszystko skończy się resetem. Ustalono wspólnie z Knesetem, by każdy dostał, co należy.
Nie idźcie w góry chłopcy, dziewczyny! Tam jeszcze wszędzie mogą być miny! Dziś polityczny skacze barometr. To sześćdziesiąty piąty kilometr. Nie wolno chodzić po torowiskach! Droga jest stroma, pochyła, śliska. Można się zsunąć do ciemnej dziury. Czy są w niej nasze dobra kultury?
Pan Strażnik Leśny mandat wypisze, bo tłum szperaczy zakłóca ciszę. Małej bocznicy strzeże Sokista. Ciekawsze kogo nie ma na listach. Coś się rozniosło po całym świecie. Teraz w Wałbrzyskim, biednym powiecie, tumult i gęsto od dziennikarzy. Kochamy bajki. Lubimy marzyć.
A przecież to jest pociąg pancerny. Ładunek może mieć niewymierny. Dokładnej jeszcze nie znamy próby. Może to tombak, albo podróby? Dziś bardzo trudne jest ustalenie, czyje to dobra skryto pod ziemię? A dla oszustów to niezła gratka. Ktoś pisze: "Dobra mego pradziadka"
"Ujawnił mi to w ostatniej chwili, kiedy świadkowie inni nie żyli". Głos zabrał zaraz Kongres Światowy, że jest się sprawą zająć gotowy, bo jeśli skarby skryło SS - to już wiadomo, czyje to jest! Pretensje Rosji uznał za chwiejne. To nie zdobyczne, czyli trofiejne!
Są na ten temat opinie nowe, że to tereny są kolejowe i nie należą pod Zarząd Miasta, więc są ludowe. Kropka i basta! Wstęp jest wzbroniony... Chłopcy, dziewczyny! Tam jeszcze wszędzie mogą być miny! Dziś polityczny skacze barometr. To sześćdziesiąty piąty kilometr.
Usłyszałem dziś nad ranem, ze buldogi pod dywanem walczą coraz głośniej. Donosy donośniej wzlatują przez dziury. Pojawił się kundel bury. Dołączył do grona.
Sprawa wyjaśniona będzie wkrótce w sejmie. Tu się doda, tam odejmie kilka miejsc na listach. Walka jest nieczysta. Czas na system nowy i po to są JOW-y!
Nie boi się sfora. Wie, że w tych wyborach żadnych zmian nie będzie. W senackim urzędzie stoi kosz na śmieci. Wiedzą nawet dzieci, co w nim wyląduje.
Naród zagłosuje - władza zrobi swoje. Ostre są buldogów boje. Podejmują Niemce nowego rozjemcę. Wierszyk sam się sklecił - "Za... a nawet przeciw!"
I na wierszyk też jest sposób: Zobaczy go kilka osób.
Nie widać tęczy, bo nie było burzy. Nic nie urosło. Nawet GMO. Było po kraju tak wiele podróży, lecz nie wiadomo, o co w końcu szło?
O pokazanie w telewizji Pendolino? A może nowych naklejek na busie, by czas wakacji nam przyjemnie minął, zanim wyjmiemy z piasku głowy strusie.
A kiedy wszyscy wyciągniemy szyje ciekawi tarcia i wojen na górze, wróci refleksja, że jakoś się żyje i że to wszystko, potrwa jednak dłużej.
Ktoś nam postawił niedobre pytania, na które nie ma prawidłowych odpowiedzi, a telewizja umiejętnie je przesłania i denerwują już okropnie się sąsiedzi.
Każdy ma swoje, gdzieś podobno, Westerplatte z którego cofnąć już donikąd się nie może. Westchnie, przeliczy ostatnią wypłatę. Masowo ludzie dziś rzucają się przez morze.
Dociera do nas desperatów fala, a my jak Bałtyk - witamy ją chłodem. O gorzkie żale pytamy Górala. Znów się stajemy milczącym narodem.
Nie widać tęczy, bo nie było burzy. Nic nie urosło. Nawet GMO. Było po kraju tak wiele podróży, lecz nie wiadomo, o co w końcu szło?
A może jednak coś powiedzieć w referendach, jeśli się władza łaskawie nas pyta, bo potem będzie już tylko komenda, by strażnik miejski znicz zagasił, napis wytarł.
Wiele jest ważnych powodów, by Siła Przewodnia Narodu przestała udawać Greka! Widzimy już, co nas czeka jeśli oddamy lotniska. Decyzja jest bardzo bliska: Czy zacząć sprzedawać lasy! Nie mamy już własnej prasy. Do kogo należą media?
Wybory - to dziś komedia, gdy wszyscy żądają zmian! A jaki jest władców plan? Zamienić stare na starsze! Powstrzymać młodych i Marsze! Zamienić stołki w urzędach i uczyć Naród na błędach! Czy można wreszcie przedobrzyć? Po szkodzie będziemy mądrzy... Jak dotąd jeszcze nie wiemy - Chcemy tych zmian? Czy nie chcemy?
SAMUEL (Wikipedia) - fragmenty: "Samuel /-/ pierworodny syn /-/ wyleczonej z bezpłodności..." "Wspomnienie Samuela w Kościele katolickim obchodzone jest 20 sierpnia"
* * *
Samuel N. - to ten, który był zdenerwowany, a dziewczynka trzymała się mamy i szła po książki przez rynek.
Badają przyczynę i chcą cokolwiek zrozumieć, a tłum się zbiera. Po co siekiera, Księga Sędziów i Księga Rut? Groźnie spogląda lud. Kim jest Samuel? - pyta. Bandyta! A może to dopalacze? Wiele kobiet płacze i jest już inaczej w Kamiennej Górze. W jakiej chowany kulturze, żeby tak... bez przyczyny?
Nie było w niej winy. Urodziła się z chorym serduszkiem. Pan Bóg ją wskazał paluszkiem, a lekarze darowali życie
za krótkie.
Szok, obłęd, a może uraz? To tylko kamienna góra - słyszano poprzez huk sowy. Elity ciche rozmowy nie trafią nigdy przed sąd. Czy ktoś tu popełnił błąd w nauce i podręcznikach? Telewizyjna publika ma dzisiaj pytań za dużo. Czemu pytania te służą, gdy świat jest taki zepsuty?
Nasza babcia znów jest mamą. Powiedziała nam to rano. W klinice jej przyniósł bociek nowych wujków nowe ciocie. Oglądała "M jak miłość" i wtedy jej się trafiło. Za to w Lesznie inną babcię dopadło w kościele, w trakcie... ale ta nie będzie mamą, bo to nie było to samo. Nieskuteczni są dziadkowie, więc nasz sejm, nasi posłowie uchwalili ważne zmiany. Przez to mamy to, co mamy.
W szkole, zaraz po wakacjach, będzie bardzo ważna akcja - z demokracji egzaminy sprawdzą czego się uczymy. Bardzo trudny będzie test: Czy ma być, jak dotąd jest? Czy już płacić nie będziemy, tym, których nie wybierzemy, a którym partie posadzą i tu będą dla nas władzą. To jest też podobny sposób zapłodnienia wielu osób bez pociągu i partnera, a z dostępem do serwera.
W kraju zajdą wielkie zmiany. Obietnice są i plany. Nic nie zmieni się z dnia na dzień, lecz dopiero w listopadzie, więc pomyśleć mamy czas, by nie poszły czasem w las. Babciom trzeba dać na mleko! Chłopom ikry! Wody rzekom! Referendom - podpowiedzi: Gdzie to licho w końcu siedzi i czy skreślić "tak", lub "nie", gdy się wszystkim zmiany chce?
Wiele latek przeleciało. Od razu, to się Raport o WSI oddawało, a teraz nic nie jest od razu. Na każdą decyzję trzeba kilku dni. Wielka jest waga każdego wyrazu. Poczekam, nim ogłoszą mi: Czy partie chcą jakiś zmian tu? Nie tylko zmiany foteli. Czy z afer, przekrętów, kantów, wyjaśnić coś będą chcieli? Czy prawdę jakąś usłyszę, tajną, dotychczas skrywaną? Czy znowu nakażą ciszę? Czy kogoś obudzą rano? Znów najpierw są konsultacje. Poznanie ważnych opinii. Jest troska o demokrację. O to, czy jednak powinni... Czekało się bardzo długo, na tyle spraw, które można... Żeby urzędnik był sługą, a dziś postawa ostrożna? I znowu ta pewność siebie, że już na pewno wygramy. O tym, jak będzie nikt nie wie. My chyba też poczekamy.
Odwracanie kota ogonem jest u nas dobrze przećwiczone. W trudnej roli jest decydent, czyli nowy Pan Prezydent. Jak tu zmieniać, lub nie zmieniać, kiedy tyle jest kręcenia? Zamiast ludzi edukować, dyskutują, co by dodać? Czemu "tak"? Dlaczego "nie"? Każdy coś poprawiać chce. Rzecz jest w końcu uchwalona, przez najwyższe w kraju grona. Minął czas na reklamacje. Wkrótce skończą się wakacje. Zostanie wyborczy spot i ten odwracany kot.
Nie potrafią ustalić, czy się system zawali? Jak się zmieni po wszystkich wyborach? Długo już wojowali, jednak pałac przegrali. Teraz myślą, że godzić się pora.
Wspólnie martwić się będą. Mówią "nie" referendom. Jeszcze pragną zamieszać w rozumach. Może uwierzą bujdzie? Nikt głosować nie pójdzie, lecz śnią im się przestrogi o tłumach.
Obojętnie, jak będzie, bo w przyszłym parlamencie, obiecali usłyszeć głos ludu. Dotychczas byli głusi. Poseł nie chce, a musi, bo się naród spodziewa cudu.
Już nie będzie ironii. Wyjazd jest do Estonii, Berlińczyków rozbolała głowa, że tak zaraz, po świętach, Polska jeszcze pamięta Ribbentropa i Mołotowa.
Unia czuje kłopoty, kiedy nagłe są zwroty, a nie chciała nas wpuścić do Mińska. Teraz błędy wytyka, ale jest Ameryka. Polityka przestaje być świńska.
Kazali cicho siedzieć. Teraz będą się biedzić. Marionetką nie zechce być Duda. Będzie z nim niewygodnie, bo to Partnerstwo Wschodnie w dawnej wersji to zwykła obłuda.
Nie potrafią ustalić, czy się Polska oddali od uścisków, żółwików z Putinem i dla dawnych swych kresów nie zechce interesów ponad głową swą - Moskwy z Berlinem.
Zabierają korytko? O! To bardzo jest brzydko! Bez korytka nikt rządzić nie zechce! Gdy nic w ziemię nie wsiąka, kogo wciągniesz na członka? A czym partia ambicje połechce?
Nie opowiesz się za tym! Znikną liczne etaty. Nikt nie powie: Partyjnym być lepiej! Gdy się w partiach i w sejmie, coś z korytka odejmie, wszyscy ujrzą, za co tu się klepie?
Pozostaną nieliczni skoro groszem publicznym nikt nie zechce partyjnych obdzielać. Mogą przyjść trudne czasy, gdy jak inni, bez kasy, już nie pójdą popierać, wybierać.
Bardzo wiele jest obaw. Czym jest władza bez żłoba? Chyba będą posłować za karę, ale cóż... koniec - końcem... nic tu nie jest wiążące. Mówią: Zabrać! A zostanie stare.
Aj! Jak przeszkadza... Ileż biadania... Najwyższa władza i złe pytania? Pisał prezydent. Uchwalił senat! Co za incydent? Cóż za dylemat?
Nie te pytania? Miały być inne? Ileż biadania... Te nie powinne... Zwłaszcza o JOW-y! Spuszczone głowy. Nie może pytań być narodowych!
O inne rzeczy trzeba zapytać! Logice przeczy. Zaczyna zgrzytać. I tak frekwencji dobrej nie będzie! Ileż demencji... Krzyk na urzędzie!
Ileż biadania... Jak źle się stało... Nie te pytania! Czy innych mało? Można zapytać: Ludzie, czy chcecie rząd nasz powitać w każdym powiecie?
To przecież dla was są te wizyty - Wąchock i Mława, Lwówek, Sorkwity. I wiele innych do wykonania i taka wpadka: - Nie te pytania!?? Rzekł sam profesor (wcale nie żyd): Nie te pytania... ! A jaki wstyd...
Lato należy do młodych, nawet gdy jest mało wody i na wyjazd kasy mało. Kiedy w mieście się zostało.
Chłopcy mają samochody. Dziewczynom nie brak urody. Starszym jest popatrzyć miło, gdy po Pradze chodzi miłość. Zwykle w parze, po bulwarze, albo w parku pełnym marzeń. W kusych szortach, albo w mini. Snuje się i swoje czyni.
Przesiaduje na ławeczkach, w podwórkach, zakamareczkach. Noce są tu pełne ludzi. Czasem śpiochów śmiech obudzi, dźwięcznym piskiem - szczęścia głosem. Nieraz tuż, pod twoim nosem, pod kasztanem, albo w bramie kwitnie radość i kochanie.
Noce należą do młodych. Nieistotne są powody dla których zostali w mieście. Upał łupał. Osłabł wreszcie.
Tam, gdzie strumyk cicho płynie usiadł chłopak przy dziewczynie. Ona - mniszka, a on - mafia. Reszta to już pornografia. Pozostaną wam domysły. Staniczek nie był zbyt ścisły, a majteczki - sama gumka. Popłynęła rzewna dumka. Zaszumiało szczęście w trawach. On ją kochał, lub udawał. Dla niej miłość - to pierwszyzna. Żadna jednak się nie przyzna, lecz to nie ma tu znaczenia. Obyczaj się stale zmienia. Nie była taka zepsuta. Jeszcze romantyczna nuta w wyobraźni pobrzmiewała. Dziewczyna o to zadbała, by się stało nad strumykiem. Przeglądała statystykę. Nie chciała być zacofana. Reszta jest powszechnie znana. Obniża się stale próg. Patrzy na to dobry Bóg. Choć, może nie kiwa głową, wie, że to jest ustawowo. Rozgrzeszenie da dziewczynie... a strumyczek cicho płynie.
Upał, susza i wyjazdy. Dusza spadającej gwiazdy usycha na Woronicza. Perseidy Unia zlicza, a płynie ich coraz więcej. Dotarły setki tysięcy. Już zawodzi statystyka. U nas, koło Kamieńczyka także się znalazła grupa, ale tu kamieni kupa i pragnęli jechać dalej. Zabrakło prądu w upale. W Wołominie pada bank.
Na amerykański tank weszli ludzie w Sandomierzu. Chłodniej tylko na Wybrzeżu, a gdzie indziej jest patelnia. Czarnowidztwo już się spełnia i lasy są zagrożone. Wszystkie listy ułożone. Teraz trzeba zmamić ludzi. Czy ich studzić? Czy pobudzić? Mierzą siły na zamiary. Rozpływa się system stary w gorączkowej polityce. Zakwitły w wodach sinice.
Pszczyńskie pszczółki liżą czułki, a Stonoga znikł. Zamknęły go przyjaciółki. W Strzyżach strzygi strzygł.
Ten "Dziesiąty" jest już inny. Chociaż nadal nie ma winnych, może Raport się odnalazł i powracająca fala krzyż postawi przed pałacem? Na pierwszym miejscu są płace i wezwanie do szacunku. Powrót do dawnych stosunków nakazuje wyciszenie. Tak sprowadza nas na ziemię przedwyborcza polityka. Koło cicho się zamyka na zapadki zapomnienia. Wiele było rozmodlenia w dziękczynieniu poprzednika, a tematów się unika. Nie ma na to takiej siły. Głosy by nie pozwoliły na jakieś przypominanie. Najważniejsze jest władanie, a nie złom gdzieś na składnicy. Tacy są już politycy w wiecznych ucieczkach do przodu. Wszystko czynią dla narodu, a nie dla własnej pozycji. Nie ma żadnej opozycji dla układów Magdalenki. Pierwszy sukces jest za cienki, żeby mógł cokolwiek zmienić. Czas upalny. Nie ma cieni. Bledną w słońcu fotografie. Dawno, cztery mile za piec wyjechali lutownicy. Niosą wieniec po ulicy. Położą go przed łańcuchem. Wciąż jest wszystko bardzo kruche. Znicz pamięci się dopala, a sprawiedliwości szala, jeszcze unieść się nie może. Będzie lepiej! Było gorzej!
Usnąć trudno. Noc gorąca. W mózgu pełno dziwnych wrzutek. Żar nagości. Nadmiar słońca. W oczodole utkwił sutek. Po piersi zmęczenie spływa. Tętno znacząco przyśpiesza. Trudno seksem to nazywać. Grzeszyć dalej? Czy rozgrzeszać? Nie ma szansy na ochłodę. Wybawieniem jest zmęczenie. Może lepiej w zimną wodę...? Świdruje zmysły pragnienie. Rozrzucone prześcieradła wysychają niepotrzebne. Przyducha nam noc ukradła. Rusza sen w szlaki podniebne.
Było kilka chmurek małych, ale cóż... wyparowały. Żar wypełnił nam oddechy. Cierpią starcy i pociechy. Nie bywało tak w naturze, by tu upał potrwał dłużej. Nie ma burzy, ani deszczy. Padnie rekord! - ekspert wieszczy.
Mógłby być. Chociaż przelotny. Zmyłby pot, lepki, wilgotny. Skropił czoła i czupryny. Gdzie są te niżowe kliny? Powiało je, gdzie tajfuny, gdzie ulewy i pioruny, a nam został żaru gar, spiekota, upał i skwar.
Telewizja się nie cieszy. Platforma na nie. Ostry skurcz gazety przeszył. Oceniają źle. Zamiast choćby gratulować, zadają pytania. Nie potrafią się zachować. Ważna jest kampania. Tylko naród się uśmiecha i ma satysfakcję. Komorowski już odjechał na długie wakacje. System wielkie ma kłopoty. Poddani chcą zmiany. Dni upalne. Siódme poty. Media odwadniamy. Nie ma nawet cienia zmiany w dziadowskim programie. Poczekacie? - Poczekamy! Niech trwa usychanie.
Obraz Łukasza Zalewskiego - Plaża nad Wisłą od strony Pragi
Na dobry początek, na żałosny koniec, na te polityczne, zapocone skronie, na słupki, na taśmy i przewidywania chcieliby lać wodę, lecz nie będzie lania.
Już matka - natura nam tu siódme poty wyciska zmartwieniem: - A co będzie po tym? Osłabły buldogi wszystkie pod dywanem. Czas na Referendum - rzeczywistą zmianę!
Męczą nas upały żarem i przyduchą. Takie są tu sierpnie, a z władzą jest krucho. Kukiz stał się w mediach już do bicia chłopcem. W Wiśle moczę nogi z antysystemowcem.
Moczymy... moczymy, a nurt wartko płynie. Jak będzie - tak będzie... żyjemy... "nie zginie!" Wszelkie kalkulacje już się posypały. Chwila orzeźwienia dobra na upały.
Ktoś się poczuł niedobrze. Zaproszenia na pogrzeb? Tego jeszcze nie było w salonie! Nie wypadło to mądrze. Bez zaproszeń? A skądże! Mogli wejść wyróżnieni... w pokłonie.
Przybył pewien dziad z Tyńca, bo to jego darczyńca, lecz w kościele sprawdzali wejściówki. Jest to nowa praktyka. Wszystko teraz utyka. Umarł wielki posiadacz gotówki.
Były moce piekielne. Było ucho igielne. Pod kropidło się pchano w upale. Może pisząc to grzeszę? Łatwiej wielbłąd by przeszedł. Pamiętajmy! Jest Boży Palec!
Czemu smutne masz oczy Warszawo? Skąd w nich tyle wzruszenia i łez? Nie liczyłaś na świata łaskawość. Sprzeciw w Tobie był zawsze i jest.
Polityce wciąż nie chcesz bić brawo. Propagandzie pokazujesz gest. Dyplomacji pozostawiasz słabość Masz w pamięci wciąż sierpniowy chrzest.
Wciąż rysujesz na murach Kotwicę. Dobrze wiesz, co znaczyło Podziemie Zakwitają flagami ulice, a ryk syren Cię dławi wzruszeniem.
Tacy sami to byli chłopcy i tak samo się śmiały dziewczęta. Chciał Cię z mapy wymazać obcy, a Ty rośniesz i wszystko pamiętasz.
Gdy jedynie Amerykanie w beznadziejne wyruszali loty, kiedy tu umierało Powstanie. Ty to wiesz i pamiętasz o tym.
Do dziś szukasz tych śladów i grobów, po późniejszych katowniach UB, ukrywanych na wiele sposobów. Świat Twą pamięć zawłaszczyć chce.
To nie smutek błyszczy w Twoich oczach, tylko blaskiem zapala się złość. Tamtych dni wciąż w nich widać przeźrocza, gdy fałszerstwom chcesz powiedzieć: - Dość!
Ten sierpień też był gorący. Okupant wszędzie się cofał, a drugi do nas idący, już wiedział, że Europa wyglądać będzie inaczej i nowe będą podziały. Rocznica. Blaski odznaczeń. Wspomnienia pieśnią zagrały.
Bo nasze tu były zgliszcza i nasze tu były groby. Ojczyzna - sercu najbliższa. Układy. Pakty. Sposoby. Los Polski nie miał znaczenia. To była cena zwycięstwa, a świat się podobnie zmieniał w rozbłyskach zbrodni i męstwa.
Zapłacą za wszystko młodzi. Za wczoraj, jutro i dziś. To dla nich pamięć i podziw. Musieli i chcieli iść, bo każda chwila wolności bezcenna jest tu - nad Wisłą. Rocznica. Rząd i tłum gości. Łzy w oczach. Spojrzenie w przyszłość.
