Gen

Powiedział Pan człowiekowi:
Nie wszystko w raju ci wolno!
I czekał, co człowiek zrobi?
A człowiek wybierał wolność.

Jest w nas to ziarno sprzeciwu.
Ta pycha i pokuszenie.
Ciekawość i żądza przygód.
To one zmieniają Ziemię.

A Pan Bóg jest miłosierny.
Nas stworzył na podobieństwo.
Wie, że wśród najbardziej wiernych
Kiełkuje czasem szaleństwo.

Tak ważne jest wybaczanie.
To boski tkwiący w nas gen.
Bez niego jesteś cierpieniem,
A życie zmieniasz w zły sen.

I żadne odszkodowanie,
Nawiązka, rekompensata -
Nic zmienić nie są już w stanie.
Zostaje uraz na lata.

Gorycz się staje wyrzutem
Dla świata i wobec Boga.
Odrzuć to ziarno zepsute
I pomyśl: Nie tędy droga!

A jeśli wolisz Oskara -
Drogiego, Złotego Cielca.
Jak człowiek żyć się nie starasz.
Wciąż będzie śnił się morderca.

Choćby ci złoto oddano
I pokłon złożyła Ziemia -
Nie takich z raju wygnano.
Nie wrócą bez wybaczenia.