W szczerym polu na rozstaju
stał medialny przekaz w maju.
Podobny był innym słupom -
nie sąsiednim silnym grupom.
Tamte były jak cokoły.
On zgubiony, młody, goły,
pokazywał nam niewiele.
Kilka wskazań o kościele
i to, co partia napisze.
Wiatr bez przerwy nim kołysze,
a choć klęczą przy nim panie,
nie ustaje kołysanie.
Niedaleko stał zakrętu,
ale bez abonamentu
i bez podpór wykopanych,
stale był rozkołysany.
Tamte podpierały służby,
a na nim, kraksy podróżnych
zostawiały trwałe ślady
i nie było na to rady.
Policja też zaglądała
i ostrzeżenia wieszała,
lecz gdy przychodziły mgły,
razem z nimi w rowy szły.
Z brzydkim spotkał się wyrazem:
Do d... z takim przekazem -
wyjątkowo nieciekawym!
Ustawił mu ktoś z Warszawy
sztywną, lecz niską ramówkę.
Nie podpisał nawet słówkiem -
Kto wykonał? Kto pospawał?
Jak by sobie sprawę zdawał,
że się będzie musiał wstydzić.
Mówiono: To pewnie żydzi...
ale się nie przykładali,
bo swój obok ustawiali.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz