Pomiędzy uczniami siedział.
Ostatnia wspólna wieczerza.
Może do końca nie widział.
Jak będzie? Co Bóg zamierzał?
Ale Duch Święty prowadził.
Zapalał myśli ogniki
I zapamiętać im radził,
By gesty zmieniać w nawyki.
To czyńcie... ! Przeistoczenia
Nauczcie się rozpoznawać.
Życie wciąż trwa, choć się zmienia.
Została jednak obawa,
Czy jutro go rozpoznają?
Czy czasem nie będą wątpić?
A słowa znaczenie mają,
Gdy wybór masz: - Jak postąpić?
Słuchali Nauczyciela
Nie tylko Jego uczniowie.
Misterium gesty powiela,
A uczestniczy w nim człowiek.
Tak różny, jak oni byli -
Wierzący, wątpiący, słabi.
Wracamy wciąż do tej chwili
Z nadzieją - Chrystus nas zbawi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz