Dług

 









Latem
z gnatem
poszedłem
do firmy po zapłatę.
Po tę,
którą
mieli dać,
gdy przestałem
naiwniaka grać.
Była
szósta.
Prezes
chyba lufę
poczuł w ustach,
bo nadmiernie
pocąc się
wybełkotał słowa te:
Panie
Bondzie!
Sprawa u chińczyków
leży w sądzie,
lecz ktoś na to weksel da -
Wielki! - W formacie A 2.
Panie
Bracie!
Przejechałem się
na pewnym szmacie!
Gość tu
nieuczciwie gra.
Nie raz jeden i nie dwa.
Błagam!
Padre!
Ja sam jeden
z gościem tym nie zadrę.
To jest
całej
mafii mózg.
Nazywa się
Do...

Huk wybuchów.
Gość być musiał
chyba na posłuchu.
"Do..." to mało,
lecz - kto wie,
resztę też wyłuska się.
Z tego
dwora
trzeba będzie pójść
do redaktora,
który tu
najczęściej gada,
że prezesurę spowiadał.
Myślę
za tem
że odzyskam latem
tę zapłatę.
Każdy przecież dobrze wie.
Jak te sprawy u nas kończą się!