Ostrością dalekich spojrzeń
obdarz mnie Panie,
a zabierz mgłę przed oczami,
gór przesłanianie.
Nie chcę się skupiać na świetle
ziemskich świeczników.
Boję się myśleć o piekle,
winie grzeszników.
Uchroń mnie, od niepewności,
od kłamstwa i posądzenia.
Od wątpliwości: - Czy zmieniasz,
czy też kto inny świat zmienia?
Daj dostrzec słuszne wybory
między pokorą, a złością.
Ja jestem tym z tłumu chorych.
Ty jesteś Naszą Miłością.
Czujemy pasterskie kije.
Nie odczuwamy opieki,
a serce w nas ludzie bije
i rwące czasu są rzeki.
Na nic nie mamy już wpływu
poza modlitwą do Ciebie.
Wybacz nam falę porywów.
Zgubiony człowiek, gdy nie wie.
Ostrością dalekich spojrzeń
obdarz mnie Panie,
a zabierz mgłę przed oczami,
gór przesłanianie.
Daj nam oglądu cierpliwość
i obraz myśli prawdziwych
i tę niewielką możliwość
czyniącą z nas sprawiedliwych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz