Zajrzała na "Do widzenia"
przepiękna, słoneczna, złota.
Koniec września opromienia,
wkrótce po niej przyjdzie słota.
Chce, by taką ją pamiętać -
roześmianą, kolorową,
zanim ją zabiorą Święta
burzą w noc listopadową.
Jeszcze z nami tu zostanie.
Zaczerwieni, żółć rozleje.
Dmuchnie liści tańcowaniem.
Zadymi i mgły rozwieje.
Igłami ostrych promieni
zmruży oczy, skrzywi twarze
i dawnym wyspom zieleni
wynieść stąd się nagle każe.
Nie zaszkodzą chmur wybryki
urokom polskiej jesieni.
Nawet groźne październiki
nie umiały złota zmienić.
Ma ogromną barw paletę.
Przebogata, malownicza.
Odejdzie, ale nas przedtem
zmiennością zechce zachwycać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz