Gdzie jest ta radość? Gdzie są te słowa?
Nie wróci młodość, uniesień żar.
Już nie zaczniemy życia od nowa.
Jest coraz mniej tańczących par.
Dostojnym krokiem na środek sali
cię zaprowadzę przed sceny blask.
Niech wszyscy mówią: - Ci się kochali,
wspomnienia im zostawił czas.
Zostawił gesty, oczy, uśmiechy.
Zostawił czułość, uścisku moc.
Jeszcze w nich drzemią te stare grzechy.
Ich jest ten parkiet. Ich jest noc.
Niech pozostanie ten zawrót głowy
i w piersiach mocno tętniący bas.
Grymas wzruszenia. Może niezdrowy.
Wierzymy - nie ostatni raz.
Pozostań chwilo. Pozostań wieczna.
Dlaczego właśnie przestali grać?
Ta sytuacja jest niedorzeczna.
Koniec wspominków. Pora spać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz