Pomyślałby kto, że jest źle.
Fatalnie świat wygląda,
lecz człowiekowi wciąż się chce,
kiedy się naogląda
i niekoniecznie celebrytek,
lub zbyt śmiałej młodzieży.
Tak bywa, że nawet zabytek
w jakąś swą przyszłość wierzy.
A zwłaszcza teraz - na przednówku,
gdy głośno mruczą kotki,
gotów zapomnieć człek o zdrówku.
Narazić się na plotki,
bo przecież wiosna jest dla wszystkich,
jeśli się doczekało.
Rodzą się wierszy świeże listki
i przeciąga się ciało.
Głośne westchnie się wyrywa
z przywróconą pamięcią
i można różnie to nazywać,
lecz życie w nas jest chęcią.
Z wiekiem już nie tak bardzo śmiałą,
może trochę skromniejszą.
Marzenie jednak pozostało.
Dajmy je ponieść wierszom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz