Ludzkim gestem jest udział w pogrzebie.
Solidarność pokaże i żal.
Tym na ziemi i może tym w niebie
I nam samym, patrzącym w dal.
Każdy kondukt nas w jutro prowadzi.
Za matkami idziemy łatwiej.
Pożegnania potrafią zgromadzić
Wszystkich starszych i młodych i dziatwę.
Potrzebują naszego zastępstwa,
Którzy wcześniej stąd odejść musieli.
Potrafimy powstawać po klęskach.
Nad czerwonym tu jasność rozbielić.
Jedno brzemię nas wszystkich przygniotło.
Jeden żal ciąży. Jedno wspomnienie.
Pożegnajmy matczyną samotność
Pamiętając synowskie cierpienie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz